۱۱ساله بود که به نیروی دریایی بریتانیا پیوست و از آن پس با عناوینی چون ناوآموز و هم ناو مدارج نیروی دریایی آن دوران را پشت سر نهاد و در آن میان یک سال را در خلیج مانش واقع در خلیج بیسکای در اقیانوس اطلس- بین کشورهای فرانسه و اسپانیا- گذراند. پس از آن دو سال در دماغه امیدنیک و هند شرقی، دو سال و نیم در آمریکای شمالی و پایگاه‌های استعماری در هند غربی و در نهایت یک‌سال‌ونیم در ناحیه مدیترانه خدمت کرد. مالدن در جریان اشغال جزیره موریس و ناحیه جاوه اندونزی و نیز در نبردهای بالتیمور و نیواورلئان حضور یافت. در ۱۸۱۶ آزمون ریاضیات و تئوری ناوبری آکادمی نیروی دریایی پادشاهی را با موفقیت گذراند و دو سال بعد به‌عنوان ستوان یکمی نائل شد. مالدن طی ۸ سال خدمت فعالانه خود در مقام یک افسر نیروی دریایی، دو سال‌ونیم را به‌عنوان نقشه بردار نیروی دریایی در مدیترانه به سر برد. از آن پس یک سال‌ونیم را در همین حوزه در کانال مانش و نواحی ساحلی ایرلند گذراند. از ۱۸۲۴ به مدت یک سال‌ونیم دیگر در ناوچه اچ‌ام اس بلوند در نواحی جزایر هاوایی (اکنون موسوم به جزایر ساندویچ) فعالیت داشت. او در ناحیه هاوایی موفق به بررسی لنگرگاه‌هایی شد که پیش‌تر کوک و ونکوور وجود آنها را انکار کرده بودند. در سفر بازگشت از هاوایی بود که مالدن جزیره غیرمسکونی مالدن را در قلب اقیانوس آرام کشف و بررسی کرد. پس از بازگشت به انگلستان از خدمت در نیروی دریایی کناره‌گیری کرد و پس از آن چندین سال به‌عنوان نقشه‌کش و آب‌نگار پادشاه ویلیام چهارم خدمت کرد. از ۱۸۳۰ وی به تدریس در حوزه دریانوردی اشتغال داشت و در دسامبر ۱۸۳۶ مدرسه‌ای را در جزیره وایت واقع در کانال مانش تاسیس کرد و سپس آن را به برایتون برد. مالدن در ۲۳مه ۱۸۵۵در همین شهر درگذشت.
