سید احمد برآبادی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: جشن کاکل از جمله مراسمی است که مردم به شکرانه لطف الهی در مرداد ماه و اوایل شهریور ( زمان گندم درو) برپا می‌کنند.

وی افزود: کاکل در واقع بهم پیچیدگی بخشی از گندم زار است که به جهت وزش باد و تراکم بوته ­های گندم در قسمتی که بوته ها دارای ارتفاع بیشتر، مقاومتر و دانه­ های درشت­ تر دارند بوجود می­ آید.

 مسئول حوزه پژوهش اداره‌کل میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان‌ جنوبی تصریح کرد: آئین کاکل درو یا همان جشن کاکل در بسیاری از روستاهای استان برگزار می‌شود؛ در مزارع گندم گاهی خوشه‌های گندم به دور  هم پیچ خورده و رو به قبله می‌ایستد که دهقانان استان خراسان جنوبی این عمل را نتیجه خیر و برکت دانسته و به فال نیک می‌گیرند و برهمین اساس و به شکرانه آن جشن برپا کرده و در همان زمینی که کاکل بوجود آمده قربانی می‌کنند.

 برآبادی ادامه داد: کشاورزان براین اعتقاد هستند که وجود کاکل در زمین باعث خیر و برکتی است که خداوند به کشاورز و آن زمین عطا نموده است و کشاورز باید قدر این نعمت الهی را بداند و شاکر باشد.

 وی افزود: مردم براین اعتقاد و باورند که بوجود آمدن کاکل به هیچ کدام از عوامل طبیعی مانند باد و آب بستگی ندارد و فقط به عقیده و نیت کشاورز و برکت خداوند که زمین عطا می‌کند بستگی دارد.

 مسئول حوزه پژوهش اداره‌کل میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان‌ جنوبی بیان کرد: در داخل هر کاکل بلبل یا گنجشک لانه می‌کند و تخم می‌گذارد و جلوتر از این که موقع درو شود و خواسته باشند کاکل را درو کنند بچه بلبل‌ها از تخم بیرون آمده و پرواز می‌کنند و خانه‌ای که در داخل کاکل درست کرده‌اند می‌ماند که در اصطلاح محلی به آن «کَلِ بلبل» می‌گویند.

 برآبادی ادامه داد: بیشتر تا موقع درو گندم بلبل یا گنجشکی که لانه کرده از کل بلبل خارج شده و پرواز  می‌کند، اما چنانچه هنوز در کَل بلبل باشد مزرعه گندم درو می‌شود و اطراف کاکل و همچنین کل بلبل را می‌گذارند تا بلبل یا گنجشک از آنجا پرواز کند و آن موقع کاکل و گندم های اطراف آن را درو می‌کنند.

 وی تصریح کرد: در زمینی که کاکل بوجود می‌آید و صاحب زمین می‌فهمد که در زمینش کاکل وجود دارد ابتدا همه گندم‌های اطراف را درو می‌کنند؛ بعد از این مرحله  و هنگام درو قسمت کاکل، ابتدا با  قرائت صلوات درو را آغاز می‌کنند و یک نفر از بزرگان در داخل زمین چاووشی می‌خواند.

 مسئول حوزه پژوهش اداره‌کل میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان‌ جنوبی یادآور شد: گوسفندی را در اطراف  زمین و در همان محل کاکل می‌گردانند و بعد در همانجا ذبح می‌کنند به طریقی که خون گوسفند به روی خوشه‌های گندم کاکل بریزد و چند خوشه از گندم‌های کاکل را درو می‌کنند؛ فرد با عجله و سریع به طوری که حتی پشت سرش را نگاه نمی‌کند خوشه‌ها را برده و روی خرمن گندم می‌گذارد به نیت این که خیر و برکت به تمام گندم‌ها اثر کند.

 انتهای پیام