شمال نیوز : درشهرستانی‌که حدود ۴۸هزار هکتارجنگل و۳۲هزارهکتارمرتع دارد حدود پنجاه هکتاراز عرصه جنگلی ۷۲۴هکتاری بزچفت بخش بابلکناردر۲۲کیلومتری بابل طی قراردادی ۲۰ ساله در اختیار شهرداری بابل قرار داشت تا ازسال ۱۳۶۸ تفرجگاه امن و مناسب گردشگران وشهروندان باشد. پیش ازاین بابلی‌ها علیرغم همسایگی با جنگل های بندپی ، لفور و بابلکناربا پارک جنگلی سی سنگان نورخاطرات خوشی داشتند!
اتمام این قرارداد متقارن شد باکشاقوس های تاسف برانگیز مدیریت شهری در یکسال اخیر که بسیاری از پیمان‌ها و قراردادهای حقوقی ، عمرانی و خدماتی شهر را با بلاتکلیفی مدیریتی مواجه ساخت وعملا پارک جنگلی بزچفت نیز از دایره تصدی گری شهرداری بابل خارج شد ودیگر هیچ‌خدماتی در آنجا ارائه نمی‌شود تاجایی‌که انبوهی‌اززباله جنگل را فراگرفته است!
با اتمام قرارداد و‌عدم تمایل شهرداری به تمدیدآن ،منابع طبیعی به عنوان متولی قانونی جنگل بزچفت چندین بار مزایده واگذاری منتشرساخت که تا این لحظه کسی میل و رغبتی برای سرمایه گذاری در آن‌جارا طبق کتابچه طرح ندارد چرا که بخش خصوصی نگران امنیت سرمایه گذاری در حوزه گردشگری دربابل است وریسک بالای آن‌را نمی پذیرد!
به اعتقاد نگارنده موضوع قرارداد پارک جنگلی بزچفت مسوولیت و مسئله همزمان حاکمیتی و مدیریت شهری دربابل است و همه مسوولین شهرستان اعم از شورای تامین، شورای برنامه ریزی و شورای شهر در قبال خواست شهروندان مسوولیت دارند وباید برای تامین خواسته رفاهی شهروندان هماهنگی، برنامه ریزی وهزینه نمایند. شهروندان بابلی می‌گویند وانتقاددارند که دولت و شهرداری در سال جدید ظرفیت تازه ای برای رفاه مردم ایجادنکرده که هیچ ؛ حتی نتوانست از وضع موجود دفاع نماید!
بر همگان واضح ومبرهن است که خدمات دهی به شهروندان در یک نقطه جنگلی از لحاظ امنیتی، بهداشتی، رفاهی و حمل و‌نقل بسیار ضروری و‌راحت تر است تا رها شدن در سایر نقاط جنگلی که آسیب های مختلفی متوجه جنگل وشهروندان خواهدکرد!
برخی نقل وقول ها از عدم توجیه اقتصادی قرارداد مذکور برای شهرداری و منابع طبیعی حکایت می کند درصورتی که حق مردم یک شهرستان ۵۳۰هزار نفری که انواع مالیات ، عوارض و گرانی و مشکلات اجتماعی را تحمل می کنند این است که دولت و‌شهرداری حداقل امکانات رفاهی برای آنهارا از جیب مبارک خودش که نه از محل انواع و اقسام درآمدهای عمومی پرداخت وهزینه نماید.
بودجه ریزی و تامین امکانات رفاهی برای آسایش شهروندان ازقبیل پارک‌ها وتفرج گاه ها نباید هزینه زائدیامصرفی تلقی شود بلکه نوعی سرمایه گذاری عمومی برای آرامش شهروندان وتامین نیازهای روحی و‌روانی خانواده ها به حساب آید.حالاشهری مثل بابل که از لحاظ فضای عمومی مثل پارک بسیار فقیراست ازدست دادن مکانی مثل بزچفت تاسف باراست!
ازاعضای شورای تامین، شورای برنامه ریزی، شورای‌اسلامی‌شهر ، شهرداری‌بابل ومدیرکل منابع طبیعی‌استان درخواست می‌کنم با تشکیل نشستی همگرایانه هرچه زودتر برای ارائه خدمات عمومی و آسایش ورفاه حال شهروندان تعامل و تمهیدات‌لازم حمایتی را اتخاذنمایندوبااختصاص بودجه مناسب حتی امکانات مناسبی بیش ازگذشته برای خانواده‌‌ها و گردشگران درپارک جنگلی بزچفت تعبیه وفراهم کنند.
ایرج نیازآذری - روزنامه‌نگار وفعال فرهنکی و اجتماعی
