به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، خانه حریری بنایی مربوط به دوره قاجار است که دی ۱۳۷۷ در فهرست میراث ملی ایران جای گرفت. این بنا که از دو بخش بیرونی و اندرونی تشکیل شده است همچنین به لحاظ تزیینات داخلی به انواع هنر‌های ایرانی مثل نقاشی و گچبری مزین شده است.
مکتب هنری تبریز در اواخر سده هفتم هجری در دربار ایلخانان مغول و به‌ویژه در رَبع رشیدی تبریز که خواجه رشیدالدین فضل‌الله همدانی در این شهر بنیان‌گذاری کرد، پایه‌گذاری شد. در این دوره تبریز از مراکز اصلی کتاب‌آرایی در خاور میانه بود.
”شاهنامه ابوسعیدی یا دموت“ از آثار شاخص این دوره است. در این زمان کارگاه‌های بزرگ هنری در تبریز دایر بود که هنرمندان نقاش، خوشنویس، کتاب آرا، تذهیب کار و جلدساز در یک مجموعه به فعالیت مشغول بودند.
حضور حسین بهزاد نقاش معروف در تبریز، به‌عنوان نقطه عطفی در تاریخ هنر نگارگری ایران محسوب می‌شود. وی با انتقال گروهی از هنرمندان مکتب هرات به تبریز، فرصتی برای انتقال دستاورد‌ها و تجارب مکاتب مختلف ایجاد کرد که به شکل‌گیری شیوه نوینی در هنر نقاشی انجامید.
موزه هنر مکتب تبریز با هدف ایجاد یک مرکز پژوهشی و موزه‌ای در زمینه هنر کتاب آرایی و هنر‌های وابسته به آن در خانه حریری تبریز راه اندازی شد.
