به گزارش خبرنگار ایرنا، مردم خداجوی شهرستان‌های جنوب شرق استان تهران، در ششمین شب ماه محرم که به حضرت قاسم‌ابن‌الحسن(ع) تعلق دارد، با حضور در حسینیه‌ها، تکایا، مساجد و صحن مطهر امامزادگان مدفون در این شهرستان‌ها، در مظلومیت اهل بیت عصمت و طهارت همنوا با مادحین به نوحه سرایی پرداخته و عزاداری کردند.

مردم شهرستان ورامین که از روز نخست محرم، با برپایی مجالس عزای حسینی، عشق و ارادت خود را با سالار شهیدان حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع) و یاران باوفای ایشان به نمایش گذاشته بودند، در غم شهادت دردانه امام حسن مجتبی(ع) در مساجد، حسینیه‌ها و مسجد جامع تاریخی این شهرستان گرد هم آمده و هم‌نوا با آل الله، به عزاداری و سینه زنی پرداختند.

شهرستان قرچک نیز شاهد برپایی مجالس عزاداری عاشقان خاندان عصمت و طهارت بود و در تمامی مساجد، تکایا ، حسینیه‌ها و گلزار شهدای گمنام، جمع کثیری از مردم با اقامه عزای حسینی، همنوا با کاروان دشت کربلا به یاد شهادت کودک ۱۳ ساله امام حسن مجتبی(ع) عزاداری کردند.

شهرستان مقدس پیشوا، مدفن امامزاده جعفربن موسی‌الکاظم(ع)  فرزند بلافصل امام هفتم شعیان جهان همچون دیگر شب‌های محرم، میزبان خیل عظیم زائران و مجاورانی بود که با لباس‌های سیاه در صحن مطهر این امامزاده واجب التعظیم گرد هم آمده و همنوا با مرثیه‌سرایی مداحان اهل بیت عصمت و طهارت، به عزاداری پرداختند.

همه ساله در شب‌های محرم، تعداد زیادی از هیأت‌های عزاداری شهرها و روستاهای مجاور برای عرض تسلیت محضر امامزاده جعفر(ع) به این مکان مقدس می‌آمدند که امسال و پس از دو سال دوری به دلیل شیوع ویروس کرونا، با رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی، عزاداران حسینی در قالب هیأت‌های سینه‌زنی و زنجیرزنی وارد صحن مطهر این امامزاده شده و در کنار سایر عزاداران از زائران و مجاوران، به یاد فرزند برومند دومین امام شعیان به عزاداری پرداختند.

حضرت قاسم فرزند امام حسن مجتبی ابن امیرالمومنین (ع) در سال ۴۷ هجری قمری در مدینه منوره دیده به جهان گشود و در سن دو سالگی پدر گرامی‌اش امام حسن مجتبی(ع) را از دست داد و یتیم شد، از آن پس تا هنگام شهادت در دامان پر عطوفت عموی ارجمند خود حضرت اباعبدالله الحسین(ع) پرورش یافت. حضرت قاسم در واقعه عاشورا و به هنگام شهادت در سن نوجوانی بود و به حد بلوغ نرسیده بود؛ زیرا به سن سیـزده چهارده­ سالگی بوده است.

حضرت قاسم به اتفاق مادر و برادران و خواهران همراه عم بزرگوارش امام حسین(ع) به کربلا آمد و به حق در خدمت عمو بود و به وظیفه خود به خوبی عمل کرد.

مورخان از امام سجاد(ع) نقل کرده‌اند که :« شب عاشورا پدرم خطبه‌ای خواند و به همه یاران و جوانان بنی هاشم فرمود، فردا من و همه شما کشته خواهیم شد و سپس به همه یاران و بستگان اجازه مرخصی داد تا از تاریکی شب استفاده کنند و بروند. اما هر کدام از اصحاب و بستگان برخاستند و اعلان وفاداری کردند و گفتند ما تو را ترک نمی‌کنیم تا کشته شویم».

در پی این خطبه و اعلان وفاداری اصحاب و نزدیکان، طبق نقل شیخ عباس قمی، حضرت قاسم- که در سن نوجوانی بود و هنوز به حد بلوغ نرسیده بود پنداشت که افتخار شهادت از آنِ مردان و بزرگسالان است و شامل نوجوانان نمی­شود، ازاین رو خدمت عم گرامش حضرت حسین(ع) عرض کرد:وأنا فیم مَن یُقتَل؛ آیا من هم فردا جزء کشته شدگانم.

امام(ع) از او پرسید: یا بُنیّ کیف الموت عندک؟ پسـرم، مرگ در نزد تو چگونه است؟
حضرت قاسم عرض کرد:یا عمّ أحلی مِن العَسل؛ ای عمو جان، مرگ برای من از عسل شیرین­تر است.
سپس حضرت به او فرمود: « عمویت به فدایت، آری تو هم پس از ابتلای به بلایی بزرگ کشته خواهی شد و پسر کوچکم عبدالله (شیرخواره) هم کشته می‌شود، بعد گفت: عمو جان کار به آن جا می‌رسد که کودک شیرخوار را بکشند؟، فرمود: آری...»

همه ساله جوانان عزادار حسینی، به یاد حضرت قاسم (ع) در اجتماعی با شکوه با عنوان "  احلی من العسل" به یاد مظلومیت فرزند امام حسن مجتبی(ع) به عزاداری می‌پردازند.