مردم خور و بیابانک نخل را به عنوان نمادی از تشییع پیکر ابا عبدالله الحسین (ع ) با پوششی سبز و سیاه با پارچه‌های رنگارنگ، آیینه، زنگ، خنجر، شمشیر و انار می‌آرایند.

بر پایی نخل جلوه‌ای از کاروان یاران وفادار حسین در کربلا را تداعی می‌کند و در این روز نخل را با شکوه بسیار حرکت می‌دهند و به خیابان های اصلی شهر می برند.

در روز عاشورا جامه‌های رنگین را از علم و نخل باز می‌کنند و آن را سیاه پوش می‌سازند.

در روز نخل گردانی سادات با دست گرفتن علم‌ها جلوی نخل حرکت می‌کنند، گرفتن پایه های آن به سادات اختصاص دارد و افرادی که نخل و علم را بر می دارند ادامه دهنده راه اجدادشان هستند و به شکل موروثی و نسل به نسل ادامه پیدا کرده است.

تهیه و تدوین: محسن فیروزی