به گزارش خبرگزاری صداوسیما، سرپرست دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش در گفت‌وگوی اختصاصی با خبرنگار محیط زیست، با بیان این مطلب، اعلام کرد: مدتی است خبری در جامعه در حال پخش شدن است که حیات وحش ما به مراکز مسکونی نزدیک شده و یا گاهی حمله می‌کنند، قطعاً این دلایلی دارد و آخرین خبری که برای ما محیط زیستی‌ها خیلی نگران‌کننده بود، بحث خرس سبلان بود.
غلامرضا ابدالی، گفت: اگر تاریخچه این قضیه را بررسی بکنیم، این خرس، یک توله بوده و مورد توجه کوهنوردان قرار گرفته به نحوی که حس حیوان‌دوستی و غذادهی دستی باعث شده تا این حیوان از انسان‌ها نترسد و خوی وحشی خودش را تا حدودی از دست بدهد.
وی با بیان اینکه حیات وحش باید در زیستگاه اصلی‌اش حفظ بشود، اظهار داشت: در سال‌های اخیر متوجه شدیم، خرس، توله‌هایش را با خود همراه کرده و این سیر و تسلسل ادامه پیدا می‌کند و جمعیت خرس قهوه‌ای ما در سبلان دچار آسیب خواهد شد، بنابراین خوی وحشی و شکارچی‌گری خودش را از دست می‌دهد.
به گفته سرپرست دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش، سبلان یکی از زیستگاه‌های اصلی خرس قهوه‌ای است و خرس هم یک گونه پرچم است، به عبارتی؛ قلمرو زیستی‌اش خیلی گسترده هست و تمام کوه سبلان و زیستگاه‌های اطراف آن می‌تواند محل جولان این پستاندار عظیم‌الجثه باشد.
ابدالی ادامه داد: پناهگاه کوهنوردان در سبلان، مواد زائد مصرفی، زباله‌ها و همچنین غذادهی دستی و کندوهای عسلی که در اطراف و حاشیه کوه وجود دارد باعث جلب خرس شده است و خرس هم مواد غذایی مورد علاقه‌اش را بدون زحمت پیدا می‌کند.
این مسئول محیط زیست، مشکل را در اینجا می‌بیند که در زمستان و تغییر شرایط اقلیمی و در صورت نرفتن کوهنوردان به کوهستان، غذای این جانور چگونه تأمین می‌شود.
ابدالی، می‌گوید: قطعاً یک تعارض با جوامع انسانی پیش می‌آید و آن این است که خرس به دام‌های مردم حمله می‌کند و یا باعث ایجاد خطراتی در مراکز انسانی می‌شود؛ در درجه اول ما می‌گوییم جوامع انسانی و حفظ جان انسان‌ها یک اولویت است اما در مرحله بعدی، انسان برای دفاع از خودش این گونه را از بین می‌برد که در هر دو صورت دچار ضرر می‌شویم.
سرپرست دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش، در پایان گفت: باید با کمک هیأت کوهنوردی در استان کار آموزش فرهنگی انجام بدهیم و اگر لازم شد این پناهگاه را به صورت موقت، جابجا بکنیم و کوهنوردان عزیز باید این را بدانند دوستی با حیوانات فقط این نیست که به آن‌ها نزدیک شده و بعد از غذادهی دستی فکر کنیم که حیوان سیر شد، در حقیقت در پس پرده این رفتار، یک نوع دشمنی نهفته است، چون ما این حیوان را از حالت طبیعی خودش خارج می‌کنیم و حیوان را آسیب‌پذیر کرده‌ایم و حیوان به یک حالت اهلیت درمی‌آید که بعداً برای ما به یک مخاطره تبدیل خواهد شد.
