اقتصادآنلاین – اکرم شعبانی؛ به گزارش اکونومیست، آقای کوارتنگ خطاب به نمایندگان حزب کارگر در سراسر اتاق، آنها را مقصر وضعیت مالی بریتانیا دانست که به دلیل بحران مالی ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹ آشفته بود. آقای کوارتنگ که در آن زمان ۳۵ سال داشت، عنوان کرد: آنها یک بار هم هیچ تقصیری را در مورد آنچه که در حال وقوع است نپذیرفته‌اند و به نظر می‌رسد بر این باورند که ما می‌توانیم مانند گذشته به حرکت خود ادامه دهیم. ۱۲ سال پس از این ماجرا آقای کوارتنگ اکنون رییس خزانه‌داری بریتانیا است و بر امور مالی نظارت می‌کند که باز هم از بحران‌ها آسیب دیده است. اولین کار این سیاستمدار طرفدار کنترل بودجه، صرف ده‌ها میلیارد پوند برای تضمین قیمت انرژی برای خانوارها و شرکت‌ها خواهد بود.

وقتی صحبت از آقای کوارتنگ می‌شود، چنین ویژگی‌هایی در مورد او فراوان است. رییس جدید خزانه‌داری، یک محافظه‌کار از ایالت کوچک است که مشتاق مداخلات تجاری است، چهره‌ای نامتعارف که بیشترین پیشینه محافظه‌کاری ممکن را دارد. او عمیقا باهوش است، اما حتی دوستانش اعتراف می‌کنند که او می‌تواند در عین حال ساده‌دل باشد. آقای کوارتنگ ممکن است بااستعدادترین رییس خزانه‌داری بعد از گوردون براون باشد اما قطعا او عجیب‌ترین رییس خزانه‌داری است.

نیمه اول زندگی او کتاب درسی توری – وابسته به حزب محافظه‌کار انگلیس - بود. او که در ایتون و کمبریج تحصیل کرده، به عنوان ستون‌نویس در روزنامه دیلی تلگراف مشغول به کار شد و در مورد موضوعاتی مانند انقلاب روسیه می‌نوشت. پس از اخذ مدرک دکترا در رشته تاریخ مالی در دانشگاه کمبریج، و قبل از در اختیار گرفتن یک جایگاه امن در خارج از لندن، برای کار به شهر رفت. این واقعیت که پدر و مادر وی اهل غنا بودند، تنها بخش غیرعادی پیشینه یک ارتدوکس محافظه‌کار است اگرچه این مساله اکنون عادی به نظر می‌رسد. آقای کوارتنگ اولین رییس خزانه‌داری سیاه‌پوست است اما چهارمین رییس خزانه‌داری است که از اقلیت‌های قومی است. وقتی صحبت از نژاد و محافظه‌کاران می‌شود، سقف شیشه‌ای آنها شکسته است، اما سقف کلاس همچنان باقی است.

آقای کوارتنگ اما از جهات دیگری هم متمایز است. این امر تا حدودی فیزیکی است: قد او ۱.۹۶ است و قادر به صحبت با صدایی به جز صدای بلند نیست. آقای کوارتنگ در پارلمانی از افراد بی ذوق، به خوبی به چشم می‌آید. او به جای اینکه در اتاق‌های چای وست مینستر بنشیند، به آرشیو ملی می‌رفت تا در مورد کتاب‌هایی که در مورد ترافیک، مارگارت تاچر و امپریالیسم مورد استقبال قرار گرفته بودند، تحقیق کند. «ارواح امپراطوری»، تاریخ آقای کوارتنگ در مورد امپراطوری بریتانیا، ادعا می‌کند که صحبت کردن در مورد خوب یا بد بون امپراطوری بالاتر از منازعات اخلاقی است. اما او به هر حال با شرح اقدامات سادیسیتی، اجتماعی و اغلب سورئال افرادی که آن را ساخته‌اند، نسبت به این وقایع خوش‌بین نیست. جناحی از نمایندگان محافظه‌کار نسبت به این مساله به شدت ناراحت هستند. با این حال مردی که یکی از این تاریخچه‌ها را نوشته است، اکنون ساکن خانه شماره ۱۱ خیابان داونینگ است.

بیشتر اعضای پارلمان به شدت حرفه‌ای هستند. مسیر آقای کوارتنگ اما بیش از سایرین پر پیچ و خم بوده است. هفت سال طول کشید تا او در سال ۲۰۱۷ از سمت نماینده پشتیبان به منشی خصوصی پارلمان، پایین‌ترین پله ممکن در نردبان وزارت دست پیدا کند. آقای کوارتنگ سال‌های نخست خود را به عنوان نماینده مجلس سپری کرد و خواستار کاهش سریع‌تر بودجه و منتقد سرسخت طرح شاخص دولت برای خریدارانی بود که برای اولین بار قرار بود صاحب خانه شوند. برای مقایسه، ریشی سوناک در عرض هفت سال انتخاب شد، وزارت به دست آورد و به کابینه پیوست و سپس رییس خزانه‌داری شد، موفق شد نخست وزیر را سرنگون کند و تقریبا جایگزین او شد و اکنون چشم‌انداز بازنشستگی سیاسی را در سن ۴۲ سالگی در نظر می‌گیرد.

کمتر کسی به عقل آقای کوارتنگ شک می‌کند، اما دوستان، همکاران و مقامات، تصویری عجیب از او ترسیم می‌کنند. به نظر می‌رسد که او از یک فرم ناتوان کننده از هوشیاری لذت می‌برد که بین نبوغ و حماقت در نوسان است. یکی از وزیران سابق کابینه می‌گوید: پاسخ دادن او معمولا چهار ثانیه طول می‌کشد. دیگری معتقد است: او هوش بسیار غیرعادی دارد و شما می‌توانید یک مکالمه را با او به پایان ببرید و فکر کنید که او متوجه چیزی نشده است اما در مواقع دیگر او فوق العاده دقیق است. او تجسم واقعی کارتون فار ساید اثر گری لارسون است که در آن کودکی دری را با علامت «کشیدن» در مقابل تابلویی که روی آن نوشته شده است «مدرسه مید ویل برای تیزهوشان» فشار می‌دهد.

وقتی آقای کوارتنگ در نهایت در سال ۲۰۲۱ وزیر بخش بازرگانی شد، همکاران از اشتیاق او برای مداخله اقتصادی شگفت زده شدند. برخی آن را به بدبینی نسبت می‌دهند. بوریس جانسون نخست وزیر محافظه کار دولت بزرگی بود که به وزیر بازرگانی دولت بزرگ نیاز داشت. با این حال آقای کوارتنگ کمتر از آن چیزی که شهرتش نشان می‌دهد، یک بازار آزادی است و استدلال می‌کند که تجارت آزاد افسانه‌ای است «فقط به این معنا که یک دایره کامل یا یک خط کامل» وجود دارد.

در حالی که اعضای حزب محافظه‌کار علاقه دارند به دیوید ریکاردو و آدام اسمیت استناد کنند – حتی اگر واقعا کتاب آنها را نخوانده باشند – آقای کوارتنگ خوشحال است هر دوی آنها را به دقت مورد مطالعه قرار داده است. او ژاپن را به خاطر اخراج خودروسازان آمریکایی تحسین و استدلال می‌کند که حمایت گرایی یک واقعیت حقیقی است. مگر اینکه دولت بریتانیا از صنایع نوآورانه – اعم از کارخانه‌های گیگ و یا تحقیقات در زمینه گداخت هسته‌ای – حمایت کند. او در مقاله‌ای در سال ۲۰۰۹ برای در یک وبسایت محافظه‌کاران نوشت: این واقعیت اقتصادی است، بر خلاف چیزهایی که در کتاب‌های درسی می‌آموزید. عمل‌گرایی بی‌امان در عبارت مورد علاقه او، استراتژی ترجیحی اوست.

و به این ترتیب طرفدار کنترل بودجه تبدیل به یک خرج‌کننده بزرگ شده است. درست قبل از اینکه به عنوان رییس خزانه‌داری منصوب شود، آقای کوارتنگ مقاله‌ای در فایننشال تایمز نوشت و به بازارها اطمینان داد که دولت در نهایت بر کاهش بار بدهی کشور تمرکز خواهد کرد اما هنوز آماده آن نیست. علیرغم ادعاهای کوارتنگ جوان، بریتانیا به فقر نرسیده است، زیرا حزب کارگر اجازه داد که نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی در زمان‌های خوب به ۴۰ درصد افزایش یابد. آقای کوارتنگ اکنون می‌پذیرد که ترازنامه دولتی برای بحران‌ها است. او هزینه می‌کند نه به این دلیل که می‌خواهد، بلکه به این دلیل که باید. مخاطرات هم آشکار است. آن را جدی نگیرید و رییس خزانه‌داری ممکن است پس از انتخابات بعدی موضوع سخنرانی یک نماینده جوان جاه طلب حزب کارگر شود.