به گزارش اقتصاد آنلاین، این روزها قدم در هر مکان تفریحی که میگذاری عده ای را مببینی که قلیان به دست در حال رفتن هستند . قلیان وسیله ای است که استفاده از آن در بین جوانان بسیار زیاد شده است و باور به اینکه این وسیله میتواند سلامتی را از آنها بگیرد نتوانسته در میان آنها جایی باز کند .
بر خلاف باور عمومی که معتقدند ضررقلیان از سیگار وسایر مواد دخانی کمتر بوده و آب قلیان جلوی مواد مضر و سمی آن را می گیرد،ولی باتوجه به میزان ومدت مصرف قلیان باید اذعان نمود که ضرر و عوارض جسمی و روانی استعمال قلیان از سیگار و سایر دخانیات نه تنها کمتر نبوده بلکه میزان و نوع عوارض آن بیشتر و متنوع تر می باشد و این باورهای غلط در مورد مصرف قلیان در جامعه و بخصوص جوانان و نوجوانان رواج داشته و باعث افزایش شیوع مصرف قلیان در جامعه بخصوص در بین دختران و زنان گردیده است.
آیا می دانید که قلیان وسیله درمانی برای گرم مزاجان جهت رساندن دود دارو به اعماق ریه است؟ در گذشته بر سر قلیان به جای تنباکو، شنگرف (یک ماده معدنی) می گذاشتند و با استنشاق آن بیماری سیفلیس را درمان قطعی می نمودند.تا همین 60 سال پیش هم در تهران این نوع درمان رواج داشت.
بهترین نوع ورزش ریوی استفاده از قلیان به شیوۀ بومی بوده است تا با چنین وسیلۀ ساده ای آتش گرم همراه با دود داروها از داخل آب عبور کند و بدون اینکه قطرۀ آب وارد دهان گردد، دود تغییر مزاج یافته، از گرمی و خشکی آن کاسته شود و بر عکس به سردی و تری آن افزوده گردد. این عاملی بود در پیش گیری از صدمه زدن به ریه ها.
اگر مزاج فرد سرد و تر بود و یا به زبانی گویاتر ریه دچار سردی و تری شدید بود چون گرمی و خشکی برایشان مضر نبوده است؛ لذا می توانستند از چپق دارویی با لولۀ بلند چوبی استفاده کنند، تا اینکه اوج گرما را در طول مسیر چپق و قلیان متعادل کنند. در گذشته هرگز از چپق و قلیان مصرف نباتات، نا به جا و مزخرف نمی کرده اند.
همچنین بعضاً به جای آب ساده از عرق نعناع در شیشۀ قلیان استفاده می کردند و با تنفس عمیق بدون آتش در اکستنشن ریوی تأثیری به سزا ایجاد می کردند.
