در برخی مناطق زمین‌های کشاورزی همانند زمین‌های سوخته است. در این مناطق از ۵۰ سال پیش زمانی که ارتش آمریکا عامل نارنجی را در جریان جنگ ویتنام در سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۱ منتشر کرد هیچ گیاهی رشد نکرده است. هدف این کار از بین بردن جنگل‌های پناهگاه جبهه رهایی بخش ملی بود.
تران تونگا شاکی این پرونده در آن زمان یک کودک بود. وی ‌گفت هواپیمایی از نزدیکی ما عبور کرد و ماده‌ای را به زمین ریخت. من خیلی زود یک ماده چسبنده را احساس کردم که بر روی بدن من نشسته بود. پس از آن من به شدت به سرفه افتادم.
این زن که هم اکنون ۷۸ ساله است امیدوار است شرکت‌های کشاورزی-شیمیایی از جمله مونسانتو را که عامل نارنجی را برای ارتش آمریکا تامین کردند محکوم کند. این شرکت‌ها به نابودی محیط زیست متهم هستند.
علاوه بر این عامل نارنجی بر سلامت تونگا هم تاثیرگذار بود. وی دو بار به سل و همچنین به سرطان مبتلا شده است و هم اکنون نیز دیابت دارد.
طبق برآورد سازمان‌های غیر دولتی ۴ میلیون نفر به همین ترتیب در معرض عامل نارنجی قرار گرفتند که موجب ابتلا به سرطان و ایجاد اختلالات مادرزادی در نسل‌های بعدی شده است.
دینه کوانگ توان رئیس بخش اطفال بیمارستان هوئه گفت همه کودکانی که بیماری‌های مادرزادی دارند از مرکز ویتنام می‌آیند. این منطقه بیش از همه مناطق دیگر در زمان جنگ در معرض عامل نارنجی قرار گرفته است. والدین این کودکان همگی در همان منطقه زندگی می‌کردند.
شرکت بایر که شرکت مونسانتو را خریداری کرده است تلاش می‌کند این اتهام را رد کند و تاکید می‌کند عامل نارنجی انحصارا با اهداف نظامی تولید نشده است.
شرکت بایر اعلام کرد با توجه به شرایط ساخت عامل نارنجی و چگونگی و زمان استفاده از آن دولت آمریکا مسئول است و این ارتباطی به تامین کنندگان زمان جنگ ندارد.
اما از دیدگاه تونگا این شرکت‌های تامین کننده هستند که مسئولیت مستقیم را برعهده دارند. وی این شرکت‌ها را متهم می‌کند که دولت آمریکا را در مورد خطر عامل نارنجی فریب دادند.