مرکل منهای آنگلا

خبرگزاری فارس سه شنبه 07 بهمن 1399 - 10:10
مرکل منهای آنگلا

خبرگزاری فارس- گروه غرب از نگاه غرب: انتخاب رهبر یک حزب اروپایی – یکی از حدود 200 حزب در درون اتحادیه اروپا- در حالت عادی خبر مهمی نیست. اما وقتی این حزب قدرتمندترین نیروی سیاسی در بزرگ ترین و ثروتمندترین کشور درون اتحادیه اروپا باشد به خبر مهمی تبدیل می شود. 
در هفته گذشته اتحادیه دمکرات مسیحی آلمان آرمین لاشت نخست وزیر بی ادعا و دارای چهره دوستانه راین وستفالیای شمالی را به عنوان رئیس خود عرضه کرد. لاشت به معنای واقعی کلمه ستاره ای در صحنه جهانی نیست. اما نام او را به خاطر داشته باشید. از نظر آماری یک دمکرات مسیحی فردی بسیار محتمل برای تصدی پست صدراعظمی محسوب می شود.
پنج تن از هشت صدر اعظم پس از جنگ آلمان از درون اتحادیه دمکرات مسیحی بالا آمده اند – از کنراد آدنانور تا صدراعظم فعلی آنگلا مرکل. و حزب مرکل در حال حاضر  با حاشیه رای بالایی در انتخابات کشوری  پیشتاز است و این پیشتازی احتمال اینکه بعد از انتخابات عمومی در ماه سپتامبر جانشین مرکل  بار دیگر از اردوگاه محافظه کاران بیرون بیاید بسیار بالا می برد. 
لاشت روندی دو مرحله ای در پیش دارد: ابتدا کسب ریاست اتحادیه دمکرات مسیحی و بعد نامزدی صدراعظمی. از نظر تاریخی ریاست حزب بیشتر از هر کسی دیگری واجد چنین شرایطی تلقی می شود، اما این ضرورتا ضمانتی حتمی برای نامزدی او که برای ماه مارس برنامه ریزی شده است به حساب نمی آید.
اما قبل از آنکه به پیچیدگی های کار بپردازیم، بیایید نگاهی بیندازیم به لاشت که وارد مجمعی شد که پیش بینی می شد در آن بازنده شود. او با پیروزی غافلگیرکننده خود اکنون نامزد پیشتاز احتمالی برای تصدی پست صدر اعظمی است. پس بیاید فرض را بر این بگیریم که او دولت آینده را شکل خواهد داد. انتظار چه چیزی را باید داشت؟
در سه کلمه «مرکل منهای آنگلا»؛ یعنی تداوم حداکثری وضع موجود. لاشت وعده سپیده دمی جدید یا فاصله گرفتن از 16 سال مرکزگرایی مرکل و خزیدن آرام او به سمت چپ را نمی دهد. این چرخش اکنون با همه گیری کووید19 تسریع شده است؛ اتفاقی که  محرک بسط گسترده هزینه های دولتی و بازتوزیع آن در سطح غرب است و تریلیون ها یورو نثار افراد و شرکت های «مرتبط با سیستم» می شود.
البته این «مرکلیسم» درسیاست خارجی نیز دنبال می شود. در رقابت سه نفره برای رسیدن به شغل صدر حزب، دو رقیب لاشت – فردریش مرز و نوربرت روتگن- وعده داده اند توازن منافع آلمان را به نفع «غرب گرایی» از نو بر قرار کنند: یعنی بیشتر یه سمت دفاع و ناتو و کمتر برای کالاهای واراداتی از روسیه و چین. هر چند لاشت درست پا جای پای مرکل خواهد گذاشت.
می توانید این سیاست را «مرکز گرایی دیپلماتیک» بنامید. به ایالات متحده اجازه ندهید آلمان را به ورطه کشمکش های خود با دو غول شرق بکشاند. فاصله خود را با واشنگتن حفظ کنید. بکوشید با هر کدام از آنها و با همه آنها مناسبات خوبی را حفظ کنید، کاری که با جایگاه برلین در قلب اروپا تطابق دارد.
لاشت به عنوان صدراعظم با قطع لوله نورداستریم 2 که گاز روسیه را مستقیما به داخل کشور پمپاژ می کند، لهستان و اوکراین را دور می زند و وابستگی انرژی آلمان را به کرملین افزایش می دهد، روسیه را به چالش نخواهد کشید. همچنین آلمان فناوری نسل 5 چینی را از شبکه های خود مستثنا نخواهد کرد.
یک نشانه از تداوم این مسیر توافق جامع سرمایه گذاری اتحادیه اروپا- چین است که تحت رهبری آلمان درست سه هفته پیش از تحلیف جو بایدن رئیس جمهور منتخب آمریکا  نهایی شد. با این توافق جامع سرمایه گذاری، امید بایدن برای به کارگیری اتحادیه اروپا در یک ائتلاف راهبردی علیه چین دود شد و به هوا رفت. در واقع در کنار مشارکت اقتصادی جامع منطقه ای – که با حضور 15 کشور آسیایی از جمله چین ماه گذشته نهایی شد- در این معامله بین اتحادیه اروپا – چین، ایالات متحده نادیده گرفته شده است.
آینده تحت رهبری لاشت همچنان نوید بخش تداوم سیاست ها در اروپا نیز هست. این یعنی درگاه های باز برای بانک مرکزی اروپا در کنار یک چرخش بزرگ تر از همیشه در قدرت بخشیدن به کمیسیون اروپایی، نهاد اجرایی غیرمنتخب اتحادیه اروپا در زمینه هزینه ها و مالیات ها.
مرکل در سال های اول صدراعظمی اش برای انتقال میزان هنگفتی از نفوذ و پول نقد به اتحادیه اروپا با چنگ و دندان مبارزه کرد. اکنون فارغ از اینکه چه کسی صدراعظم بعدی خواهد بود، اتحاد دیون و انتقالات در اتحادیه کاملا جا افتاده است. مرکل حتی خارج از قدرت نیز همچنان خواهد توانست آینده اتحادیه اروپا را شکل دهد.
هرچند احتمالات نشان می دهد که زمانی که آرای انتخابات فدرال در 26 سپتامبر شمرده شوند لاشت آقای صدراعظم خواهد بود، اما او باید برای متحد کردن اتحادیه دمکرات مسیحی و حزب خواهر باواریایی آن یعنی اتحادیه سوسیال مسیحی سخت تلاش کند. او که از دل مجمع هفته گذشته بیرون آمده،  به سختی توانست در رای گیری دوم برنده شود و تنها با 521 رای از 1001 پیروز شد.
بدتر آنکه در رای گیری کشوری تنها یک سوم نمایندگان معتقد بودند که لاشت می تواند «نامزد خوبی برای صدراعظمی» باشد حدود 55 درصد رئیس اتحادیه سوسیال مسیحی مارکوس سودر را مناسب تر دانسته بودند که قطعا لاشت را در نامزدی به چالش می گیرد. در واقع سودر  بدون توقف برای به دست آوردن این جایگاه تلاش کرده است.
سودر نماینده چه چیزی است؟ سئوال دقیق تر می تواند این باشد که «او نماینده چه چیزی نیست؟» سودر مواضع خود را با رغبت تمام تغییر داده و به آرامی از راست به سمت چپ و از چپ به راست حرکت کرده است، حال در زمینه امنیت داخلی، مهاجرت، «ارزش های خانوادگی»، تعطیلی ها و سیاستگذاری صنعتی باشد چه نمونه آلمانی «اصلاحات بزرگ سبز.» سودر بر تحریم های روسیه اصرار کرده، ولی هنگام دیدار از کرملین رابطه خوبی با رئیس جمهور روسیه ولادیمیر پوتین هم داشته است.
آیا بین این دو رهبر دو جناح حزب دمکرات مسیحی آلمان تفاوتی وجود دارد؟ باید تکرار کرد که لاشت «مرکل منهای آنگلا» است. سودر سیاست ورزی است که تلاش دارد کاریزما و خویشتنداری را به نمایش بگذارد، هر چند گذشته اش از انعطاف پذیری بی امان او خبر می دهد که از آن به عنوان عدم قاطعیت یا فرصت طلبی نیز نام برده می شود.
برای بقیه جهان اهمیت زیادی ندارد که در ماه مارس چه کسی نامزد رهبری حزب می شود.  سیاست های ائتلاف چندگانه آلمان برای انحراف مسیرهای ناگهانی طراحی نشده اند، برخلاف آنچه که در مورد دونالد ترامپ به دنبال باراک اوباما در آمریکا شاهد بودیم. این ائتلاف همیشه چند درجه ای به سمت چپ یا راست تمایل دارد، اساس آن بدون تغییر باقی می ماند و مشکلات پنهان و خطرناک را کنار می زند؛ این همه در حالی که کاملا با حال و هوای دگرگون شونده رای دهندگان هم آوا باقی می ماند.
لاشت یا سودر برای صدراعظمی انتخاب می شوند؟ مرکل دوم یا یک باواریایی در ژست یک مرد قدرتمند؟ البته بازیگر سوم کووید19 است. سال گذشته آلمانی ها به قدر کافی برای کنترل این همه گیری خوب عمل کردند. امروز با اوج و فرودهای این  بیماری کشور از یک تعطیلی به تعطیلی دیگر فرو می رود. اگر این بحران ادامه پیدا کند ممکن است رای دهندگان آلمانی یک مرد خپل و گوشتالو، یک عموی قابل پیش بینی از راینلند را به بلندپروازی لجام گسیخته یک پادشاه بالقوه از باواریا ترجیح دهند.
نویسنده: یوسف یوفه(Josef Joffe) عضو موسسه هوور دانشگاه استنفورد
منبع: https://b2n.ir/398345

انتهای پیام/ 

 

منبع خبر "خبرگزاری فارس" است و موتور جستجوگر خبر تیترآنلاین در قبال محتوای آن هیچ مسئولیتی ندارد. (ادامه)
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت تیترآنلاین مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هرگونه محتوای خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.