به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما،  به نقل از بترهلث، گوش از سه قسمت تشکیل شده است. گوش خارجی شامل قسمتی است که می‌توانید ببینید و کانالی که به پرده گوش منتهی می‌شود. گوش میانی توسط پرده گوش از گوش خارجی جدا می‌شود و حاوی استخوان‌های ریزی است که صدا را تقویت می‌کند. گوش داخلی جایی است که صدا‌ها به تکانه‌های الکتریکی تبدیل شده و به مغز ارسال می‌شود.

هر یک از این سه قسمت می‌تواند توسط باکتری ها، قارچ‌ها یا ویروس‌ها آلوده شود. کودکان بیشتر در معرض عفونت گوش میانی (اوتیت میانی) هستند. تخمین زده می‌شود که از هر پنج کودک چهار کودک حداقل یک بار عفونت گوش میانی را تجربه کنند.

علائم عفونت گوش
علائم عفونت گوش به نوع آن بستگی دارد، اما ممکن است شامل موارد زیر است:

گوش درد
ناشنوایی خفیف یا احساس خفه شدن صدا
ترشحات گوش
تب
سردرد
از دست دادن اشتها
خارش گوش خارجی
تاول در گوش خارجی یا در امتداد کانال گوش
صدا‌هایی در گوش - مانند وزوز
سرگیجه (از دست دادن تعادل)
عملکرد شیپور استاش

گوش از طریق شیپور استاش به پشت بینی متصل می‌شود. این لوله فشار هوای داخل گوش را یکسان می‌کند و ترشحات گوش میانی را به داخل گلو هدایت می‌کند. دیواره‌های شیپور استاش صاف روی هم قرار گرفته اند تا از مهاجرت باکتری‌ها یا سایر میکروب‌ها از بینی و گلو به داخل گوش جلوگیری کنند.

هر زمان که چیزی را قورت می‌دهیم، عضله کوچکی خم می‌شود و لوله را باز می‌کند و اجازه می‌دهد فشار هوا یکسان شود و ترشحات تخلیه شود. اگر شیپور استاش مسدود شود، ترشحات و باکتری‌های مرتبط در داخل گوش میانی جمع می‌شوند. این می‌تواند باعث عفونت گوش، ناشنوایی خفیف و افزایش احتمال پارگی پرده گوش شود.

علل عفونت گوش
برخی از علل متعدد عفونت گوش و عوامل خطر موثر عبارتند از:

عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی
تغییرات ناگهانی در فشار هوا مانند سفر با خطوط هوایی
شیپور استاش کوچکتر از حد معمول یا شیپور استاش مسدود شده
شکاف کام
سن؛ نوزادان و کودکان بیشتر در معرض عفونت گوش هستند
شنا در آب‌های آلوده
پس از شنا یا حمام کردن، گوش خارجی را به درستی خشک نکردن
تمیز کردن بیش از حد گوش ها، که می‌تواند بافت‌های ظریف را خراش دهد

انواع عفونت گوش
عفونت گوش با معاینه فیزیکی و تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی چرک یا ترشحات تشخیص داده می‌شود. در برخی موارد، سی تی اسکن نیز ممکن است گرفته شود.

انواع عفونت گوش عبارتند از:
اوتیت خارجی
اوتیت مدیا - حاد یا مزمن
اوتیت میانی سروزی
میرنژیت عفونی
ماستوئیدیت حاد
نورونیت دهلیزی
هرپس زوستر گوش
اوتیت خارجی

اوتیت خارجی عفونت یا التهاب مجرای گوش بین پرده گوش و گوش خارجی است. این می‌تواند در اثر قرار گرفتن در معرض آب کثیف یا آسیب مکانیکی ناشی از تمیز کردن بیش از حد فعال شود. عامل عفونی می‌تواند قارچی یا باکتریایی باشد.

گزینه‌های درمانی عبارتند از:
تمیز کردن حرفه‌ای مجرای گوش، اگرچه معمولاً باید از سرنگ زدن گوش خودداری شود
قطره گوش حاوی آنتی بیوتیک و استروئید، اگر عفونت منشا باکتریایی داشته باشد
آنتی بیوتیک‌های خوراکی
قطره گوش حاوی دارو‌های ضد قارچ و استروئیدها، اگر عفونت منشأ قارچی داشته باشد
دارو‌های مسکن
خشک نگه داشتن گوش‌ها
اوتیت مدیا
اوتیت میانی عفونت گوش میانی است که می‌تواند حاد یا مزمن باشد. کودکان بیشتر تحت تأثیر اوتیت میانی حاد قرار می‌گیرند، زیرا ناشی از سرماخوردگی و انسداد شیپور استاش است که هر دو از بیماری‌های معمول دوران کودکی هستند. عامل عفونی می‌تواند ویروسی یا باکتریایی باشد، تحقیقات نشان می‌دهد که ویروس‌ها مسئول اکثر موارد هستند.

گاهی اوقات پرده گوش می‌ترکد و منجر به ایجاد چرک در مجرای گوش می‌شود، اما معمولاً پرده گوش دوباره خود به خود بهبود می‌یابد.

گزینه‌های درمانی عبارتند از:
دارو‌های مسکن
آنتی بیوتیک: اگر عفونت منشا باکتریایی داشته باشد
قطره گوش: اگر در مجرای گوش چرک وجود داشته باشد
حملات مکرر اوتیت میانی حاد یا یک حمله طولانی مدت می‌تواند منجر به اوتیت میانی مزمن شود. بدون مداخله پزشکی، عفونت مزمن می‌تواند پرده گوش را پاره کرده یا به ساختار‌های ظریف گوش میانی آسیب برساند.

سایر عوارض احتمالی اوتیت میانی مزمن درمان نشده شامل مننژیت، عفونت اندام‌های تعادل داخل گوش (لابیرنتیت)، ناشنوایی حسی عصبی (کاهش شنوایی دائمی) و فلج صورت است.

گزینه‌های درمانی اوتیت میانی حاد عبارتند از:
تمیز کردن کامل گوش و استفاده از قطره‌های آنتی بیوتیک موضعی (با یا بدون استروئید)
دارو برای درمان عفونت
ترمیم پرده گوش سوراخ شده با جراحی
استراتژی‌های پیشگیری برای کاهش خطر ابتلا به عفونت دیگر.
اوتیت میانی سروزی
اوتیت میانی سروزی به عنوان گوش چسبنده شناخته می‌شود. کودکان بین شش ماه تا دو سال بیشترین آسیب پذیری را نسبت به این نوع عفونت گوش دارند. گوش چسبنده معمولاً پس از عفونت گوش میانی ایجاد می‌شود و با تجمع مایع و چرک در گوش میانی مشخص می‌شود. گزینه‌های درمانی شامل دریافت آنتی بیوتیک است.

اگر آنتی‌بیوتیک‌ها شکست بخورند، یا اگر کودک با حملات مکرر گوش چسبنده آزار می‌بیند، ممکن است نیاز به جراحی برای قرار دادن لوله‌های زهکشی کوچک (Grommet) باشد.

میرنژیت عفونی
میرنژیت عفونی التهاب پرده گوش است که در اثر عفونت ویروس‌ها یا باکتری‌ها ایجاد می‌شود. پرده گوش با تشکیل تاول‌های کوچک به التهاب پاسخ می‌دهد. این پدیده می‌تواند بسیار دردناک باشد. اگر تب وجود داشته باشد، عامل عفونی تقریباً به طور قطع باکتریایی است.

گزینه‌های درمانی عبارتند از:
آنتی بیوتیک‌ها
دارو‌های مسکن
پارگی حرفه‌ای تاول‌ها

ماستوئیدیت حاد
استخوانی که بلافاصله در پشت گوش احساس می‌شود ماستوئید نامیده می‌شود. ماستوئیدیت حاد عفونت این استخوان است که در اثر اوتیت میانی حاد قبلی ایجاد می‌شود. علائم شامل قرمزی و متورم شدن پوست روی ماستوئید، تب، ترشح از گوش و درد شدید است.

ماستوئیدیت حاد درمان نشده می‌تواند منجر به ناشنوایی، مسمومیت خون، مننژیت و فلج صورت شود.

گزینه‌های درمانی عبارتند از:
آنتی بیوتیک‌های داخل وریدی
تخلیه جراحی استخوان عفونی

نورونیت دهلیزی
گوش داخلی شامل اندام‌های تعادل - سیستم دهلیزی است. این شامل سه حلقه پر از مایع (کانال‌های نیم دایره) است که به چرخش سر پاسخ می‌دهد و در نزدیکی کانال‌های نیم دایره ای، دهانه و ساکول قرار دارند که گرانش و حرکت رفت و برگشت را تشخیص می‌دهند. هنگامی که سر حرکت می‌کند، سیگنال‌های این اندام‌ها از طریق عصب دهلیزی به مغز ارسال می‌شود و در آنجا پردازش می‌شود

نورونیت دهلیزی التهاب عصب دهلیزی است که احتمالاً ناشی از عفونت ویروسی است. علامت اصلی سرگیجه ناگهانی و شدید است که ممکن است با حالت تهوع و استفراغ همراه باشد. چشم‌ها همچنین ممکن است به طور غیرارادی به سمت قسمت آسیب دیده سر کشش پیدا کنند یا تیک بگیرند.

گزینه‌های درمانی برای نورونیت دهلیزی عبارتند از:
داروها، از جمله آنتی هیستامین‌ها
دارو‌های ضد تهوع
فیزیوتراپی دهلیزی - برای کمک به مغز شما برای جبران یا آموزش مجدد.

هرپس زوستر گوش
صدا به عنوان تکانه‌های الکتریکی از طریق عصب حلزون به مغز ارسال می‌شود. هرپس زوستر گوش عفونت این عصب شنوایی توسط ویروس هرپس زوستر است. علائم آن نیز شامل گوش درد، سرگیجه و تاول‌های کوچک در گوش خارجی و مجرای گوش و شاید در صورت و گردن می‌باشد.
عصب اصلی که به عضلات صورت سرویس می‌دهد نیز ممکن است عفونی شود و منجر به تورم و فلج نسبی شود.

گزینه‌های درمانی عبارتند از:
دارو‌های ضد ویروسی مانند استروئید‌ها و آسیکلوویر
دارو‌های مسکن
پیشگیری از عفونت گوش بیرونی ومیانی
برای پیشگیری از عفونت گوش بیرونی، هنگام استفاده از وان، ویا هنگام شنا کردن باید پنبه آغشته به وازلین ویا گوشی خاصی که در داروخانه‌ها موجود است در داخل گوش گذاشت. از دستکاری داخل مجرای گوش که معمولاً در بیشتر مردم با چوب کبریت ویا گوش پاک کن صورت می‌گیرد جداً بپرهیزید. در صورتی که علائمی از خارش یا سوزش در مجرای گوش مشاهده می‌کنید ویا کاهش شنوایی دارید به پزشک مراجعه کنید.

گاهی ترشحات چربی گوش در اثر دستکاری‌ها بسیار زیاد شده ومجرای گوش بیرونی را می‌بندد واگر شستشوی گوش صورت نگیرد ویا به وسیله خاصی ترشحات از گوش خارج نشود سبب کری شده وپرده گوش نیز پاره می‌شود.

در صورت بروز عفونت‌های گلو وسینوزیت هر چه سریعتر آن‌ها را درمان کنید، زیرا عفونت‌های لوزه وسینوس‌ها از ناحیه گلو توسط مجرای شیپور استاش به گوش میانی رفته وسبب عفونت حاد یا مزمن می‌شوند.