عصر ایران؛ سروش بامداد- یکی از نمایندگان خوزستان در مجلس خبرگان رهبری گفته است: «در خوزستان و به ویژه مناطق عرب‌نشین آن خبری از اغتشاشات نبود. چرا؟ به دو دلیل: اول به خاطر نسبت بالای دین داری و تعصب به دین، خانواده و حجاب و دوم این که مردم خوزستان مسایل مهم تری دارند و اغتشاشات در جاهای دیگر از سر شکم سیری است.»

 

  حجت‌الاسلام محسن حیدری اگرچه خواسته به ظاهر مردم خوزستان را متفاوت با نقاط دیگر تصویر کند اما ناخواسته به این موضوع اذعان کرده که ماهیت اعتراضات فرهنگی است و قومیتی نیست و اگر در خوزستان کمتر شاهد بودیم به این سبب است که نوع پوشش حداکثری مورد نظر حکومت تغایری با مناطق عرب‌نشین ندارد در حالی که در جاهای دیگر حس می‌کنند دارد. حال آن که اگر از اعراب ایرانی (‌و نه ساکنان مناطق عرب‌نشین) بخواهند این پوشش را کنار بگذارند آنها هم واکنش نشان می‌دهند.

 

  نوع پوشش، امری عرفی است و در هر منطقه از ایران به گواه تاریخ چندهزار ساله به گونه‌ای بوده است و طبیعی است که پوشش زنان در خوزستان با گیلان متفاوت باشد منتها وقتی یک یونیفورم خاص بی‌توجه به سن و قومیت و جغرافیا و موقعیت برای هر جنس مؤنث اجبار شود واکنش‌هایی را بر می‌انگیزد و سخن آقای حیدری به این معنی است که در خوزستان این حس به وجود نیامده است.

 

  بخش دیگر سخن او البته کاملا نادرست است و جالب این که تا دیروز هر موضوعی را به اقتصاد و معیشت ربط می دادند و حالا از سر شکم‌سیری می‌دانند. مشکلات اقتصادی و معیشتی خاص یک استان نیست و در سراسر کشور کم و بیش وجود دارد و مورد سیستان و بلوچستان به تنهایی کافی است تا بطلان و نادرستی گزارۀ مورد نظر آقای حیدری را نشان دهد.

 

  درست است که این سخنان در دیدار سپاهیان بیان شده اما محل بیان آن مسجد است و حوزۀ علمیه. در مسجد و حوزۀ علمیه باید از منظر مذهبی تبیین کنند نه نظامی و امنیتی و بدتر این که به بهانۀ تجلیل از مردمان شریف یک منطقه مردمان بخش های دیگر متهم شوند.

 

   با این همه سخنان او تأیید کنندۀ این مدعاست که ایران ما متنوع و متکثر است و پوشش مطلوب برای مردمان یک منطقه چه بسا جای دیگر باب میل نباشد. رضا‌شاه بود که می‌خواست یک مدل را بر همه جا تحمیل کند.

 

  جدای اینها چرا از به کار‌گیری تعبیر «اعراب ایرانی» ابا دارند و می گویند مناطق عرب‌نشین؟ حتی در مقام ستایش هم دقت نمی‌کنند.