این مثل را موقعی ایراد می كنند كه كسی بخواهد با زبان چرب و نرم كسی را فریب دهد و چیزی را به زرنگی از چنگ او بر باید .
آورده اند كه ...
گویند شخصی در یكی از خیابانهای اصفهان به طفل خردسالی برخورد كرد .
دید دودانه اشرفی در دست دارد و آنها را بالا و پایین می اندازد و با آنها بازی می كند .
آن شخص یا دیگ طمعش به جوش آمد یا برای امتحان میزان هوش و فراست طفل ، با لهجه ای و آهنگی كه در موقع خطاب به كودكان به كار می برند به او گفت : بچه جون ! یكی از اینها را به من بده !
طفل بسیار زیرك بود و گفت : قدری صدای خر در بیاور تا بدهم شخص به این سو و آن سو خیابان نظری افكنده و سپس همین كه شخصی را در آن حوالی ندید ، بنای عرعر كردن را گذاشت و سپس گفت : حالا به عهد خود و فاكن !
طفل گفت : عجب ، تو به این خریت فهمیدی كه اینها چیز خوبی است ولی من با این آدمیتم نفهمم ؟!

منبع:shamimm.ir