حسین صدیق در گفت‌وگو با پیرامون رویکرد حضرت «عبدالعظیم حسنی (ع)» درزندگی اجتماعی گفت: حضرت «عبدالعظیم حسنی (ع)» یکی از شاگردان و محبین «ائمه معصومین (ع)» بودند و در هر دوره از امامت به همراهی با ولی دوره خود می‌شتافتند از این رو توانسته بودند یکی از معتمدین «اهل بیت (ع)» باشند و وظایفی که از سوی امام زمان خود برای ایشان تعیین می‌شد به گوش جان قبول و اجرا کنند.
این کارشناس علوم قرآنی در همین راستا ابراز کرد: این امر نشان می‌دهد «حضرت عبد العظیم حسنی (ع)» ارتباط نزدیکی با خاندان امامت و ولایت داشتند، توسعه سازمان وکلا و گسترش تعالیم «اهل بیت (ع)» از جمله اهدافی بود که «حضرت عبد العظیم حسنی (ع)» در ری به دستور «امام هادی (ع)» دنبال می‌کردند و تلاش داشتند تا مشکلات پیش آمده شیعیان را حل کنند.
صدیق پیرامون مهمترین اهداف «حضرت عبد العظیم حسنی (ع)» تاکید کرد: «حضرت عبد العظیم حسنی (ع)» در طی سال‌های فعالیت خود در ری توانستند ماموریت خود را به خوبی به اجرا بگذارند، ایشان چتر حمایتی و هدایت تشیع را در منطقه گسترانیدند و معارف «اهل بیت (ع)» را بدون اینکه دستگاه خلافت وقت متوجه شود توسعه دادند.
وی درمورد توجه افکار عمومی ری به حضرت «عبدالعظیم حسنی (ع)» افزود: ارادت مردم به حضرت «عبدالعظیم حسنی (ع)» گویای عظمت شخصیت ایشان بوده است به گونه‌ای که جایگاه مقام و منزلت خاص در اذهان عمومی ایجاد کرده بودند و اعتماد عمومی را به خود به خوبی جلب کرده بودند، اگرچه در ظاهر یک سید عادی به نظرمی‌آمدند و مردم شناختی از ایشان نداشتند اما به دلیل علم و دانش نسبت به سایر افراد برتری داشتند.
صدیق زمان حیات زندگی حضرت «عبدالعظیم حسنی (ع)» را مورد بررسی قرار داد و افزود: حیات حضرت «عبدالعظیم حسنی (ع)» مصادف است با توسعه دوران سرکوب شیعیان و شرایط خفقان توسط بنی عباس و مبارزات حضرت «عبدالعظیم حسنی (ع)» همچون پدران ایشان با ظلم حاکمان، لذا ایشان تحت تعقیب بودند گرچه زمانی را در مدینه، بغداد و سامرا زندگی می‌کردند، اما به دستور، ولی زمان خود روش تقیه را در پیش گرفته و عقیده و مرام خود را پنهان کردند، ولی با این حال مورد غضب متوکل و معتزل بودند.
این کارشناس علوم قرآنی پیرامون نام حضرت «عبد العظیم حسنی (ع)» ابراز کرد: نامگذاری این امامزاده بزرگوار به «عبدالعظیم» و لقب یافتن به «ابوالقاسم» دلالت بر عظمت ایشان دارد. کنیه ابوالقاسم برای هیچ یک از پیامبران گذشته نیست و از «پیامبراکرم (ص)» شروع شده است و معمولا این کنیه را برای یک فرد بزرگ می‌گذاشتند در واقع این کنیه‌ها حالت لقب عام دارد و جهت احترام و عظمت علمی این کنیه را بر ایشان نهادند و این کنیه به حضرت «عبدالعظیم حسنی (ع)» داده شد بود.
صدیق پیرامون پرچمدار هدایت بودن حضرت «عبدالعظیم حسنی (ع)» ابراز کرد: حضرت «عبدالعظیم حسنی (ع)» به عنوان پرچمدار هدایت همواره مورد تکریم اقشار مختلف جامعه اسلامی بوده‌اند و از جمله مصادیق این تکریم میتوان به زیارت بارگاه ایشان اشاره کرد، زیارتی که به گفته «امام هادی (ع)» برابر با زیارت حرم «امام حسین (ع)» است.
این کارشناسی علوم قرآنی به جایگاه حضرت «عبدالعظیم حسنی (ع)» نزد «امام هادی (ع)» خاطرنشان کرد: شاید این لطف معنوی «امام هادی (ع)» برای معرفی شخصیت ارزنده این شاگرد ولایت‌مدار «ائمه اطهار (ع)» اینگونه است که حضرت «عبدالعظیم حسنی (ع)» به واسطه خدمت صادقانه به دین و پیشوایان راستین شریعت، به چنان منزلتی دست می‌یابند که به فرموده رهبر معظم انقلاب شهر ری را به قبله تهران مبدل می‌سازد.
انتهای پیام/
