به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما؛ به نقل از شبکه تلویزیونی اسکای نیوز، برآورد می‌شود که حدود چهار هزار فرد متقاضی پناهندگی در اردوگاه منستن (در منطقه کنت انگلیس) مجتمع شده اند. اتوبوس‌ها در حال آمد و شد به این مرکز دیده می‌شوند. البته این اتوبوس که الان خارج می‌شود ظاهراً مسافر زیادی ندارد. از طریق حصار‌های اطراف این اردوگاه می‌توان زنان و مردان و کودکان را در اردوگاهی دید که گفته می‌شود ناآرامی‌ها در آن گسترش یافته است. شرایط وحشتناک زندگی و فقدان امکان خروج از این مکان، عامل بروز این ناآرامی هاست.
در حال حاضر، حدود سی سوله بزرگ برای پناهجویان در این مرکز وجود دارد. اما یکی از مسئولان بلندپایه اتحادیه زندان‌های انگلیس که دوازده روز پیش از این اردوگاه دیدن کرد می‌گوید شاید لازم باشد ارتش که در تامین نظم عمومی هیچ نقشی ایفا نمی‌کند، نقش خودش را در این اردوگاه افزایش دهد. شماری از اعضای این اتحادیه نیز در داخل اردودگاه حضور دارند.
اندی باکستر از مسئولان بلندپایه انجمن زندان‌های انگلیس گفت: تنش‌ها در حال افزایش است. شمار افراد حاضر در این ارودگاه بیشتر و بیشتر می‌شود. جایی برای جابجاکردن این افراد وجود ندارد. با این وضع، در نهایت شاهد بروز مشکلات جدی در زمینه نظم عمومی این مکان خواهیم بود. احتمال دارد آشوب شود.
۰۱:۰۲
اندی باکستر در پاسخ به این سئوال که چقدر نگران امنیت جانی اعضای اتحادیه خود هستید؟ گفت: اعضای اتحادیه ما با تهدید‌هایی مواجه هستند. به صورت مرتب از آنها می‌پرسند که چه سرنوشتی در انتظارشان است و به کجا می‌روند و چه زمانی جابجا خواهند شد. وقتی اعضای ما نتوانند به آنها پاسخ ندهند با تهدید مواجه می‌شوند. آنها تهدید می‌کنند که اعتصاب خواهند کرد، عده‌ای تهدید کرده اند به اعتصاب غذا مبادرت خواهند کرد. عده‌ای نیز تهدید کرده اند که به خودشان آسیب خواهند رساند.
گفتگو با افرادی که در داخل اردوگاه هستند، دشوار است. تلفن همراه آنها گرفته شده است. دو فرد شانزده ساله سودانی که می‌گویند یک ماه پیش در این اردوگاه بوده اند، تجربه خود را در این خصوص تشریح کردند. این دو نوجوان الان به هتلی در لندن منتقل شده اند.
یک جوان سودانی گفت: در این اردوگاه تختخواب و تشک وجود ندارد. ما صندوق‌های غذا را روی زمین می‌گذاشتیم و روی آنها می‌خوابیدیم. کل مدتی که در آنجا بودم همان یکدست لباسی را داشتم که روز اول ورودم به من داده بودند و به علت بارندگی خیس بود. در ایامی که آنجا بودم بیماری‌های پوستی در اردوگاه زیاد بود و می‌ترسیدم که من هم مبتلا شوم. هنوز افرادی در این مکان هستند و به مراقبت‌های درمانی نیاز دارند. زمستان آنجا سخت است و مکان گرمی برای خوابیدن وجود ندارد. باید به آنها کمک کنید.
یک جوان سودانی دیگر گفت: من ۱۷ روز در اردوگاه منستن بودم. من روی پتو می‌خوابیدم. یک پتوی دیگر هم رویم می‌کشید. اما کافی نبود و سردم می‌شد. درروز‌هایی که آنجا بودم پناهجویان باهم دعوا می‌کردند.
ورود بی سابقه مهاجران و کمبود جا برای اسکان آنها، گویای آن است که نشانه چندانی برای حل و فصل آسان این بحران وجود ندارد. پناهجویان حتی پس از انتقال به اقامتگاه‌های موقت، مدت طولانی باید منتظر بمانند تا به درخواست آنها رسیدگی شود.
