به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس از شیراز، کم سن و سال است و با پشتکار، دهه هفتادی است و جوانترین هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، عاشق ایران است و هم وطن.
سن، درجه علمی او و حب زبانزد او به کشورش مرا بر آن داشت تا به گفت و گو با او بنشینم.
آقای دکتر خودتان را معرفی کنید.
با سلام و عرض ادب و احترام، دکتر میلاد احمدی مرزاله هستم؛ متولد سال 1370، مجرد و اصالتا کرمانشاهی و در حال حاضر نیز ساکن شهر زیبای شیراز هستم.
شما از چه سالی به تدریس در دانشگاه مشغول شدید چه دروسی را ارائه می دهید؟
از شهریور 1400 عضو هیئت علمی گروه سلامت در بلایا و فوریت های دانشگاه علوم پزشکی شیراز شدم و در دانشگاه برای رشته های مختلفی به خصوص دانشجویان پزشکی و دکترای تخصصی(PhD) دروس مرتبط با مدیریت سلامت در بحران و بلایا تدریس میکنم.
حس شما نسبت به شغلتان چیست؟
خیلی خوشحالم در خدمت جامعه دانشگاهی ایران و به خصوص شیراز هستم؛ حقیقتا که خیلی خوشحال کننده است.
گفتگو با استاد دهه هفتادی/ از دانشگاه حس خوبی میگیرم
ما شنیده ایم که شما جوان ترین استاد دانشگاه علوم پزشکی شیراز هستید، از رمز موفقیت خودتان برایمان بگویید.
بله درست است، قطعا لطف خداوند و همچنین دعای خیر پدر و مادرم بوده است.
در حقیقت از همان ابتدای دوران تحصیل علاقه بسیار زیادی به مطالعه داشتم و بسیار با پشتکار و پرتلاش بودم و البته که هنوز هم هستم.
بعد از شرکت در کنکور سراسری سال 1388 وارد دانشگاه شدم و تا سال 1400 مقاطع مختلف تحصیلی از جمله کارشناسی، کارشناسی ارشد، دکترای تخصصی و MPH را سپری کردم. حقیقتا از همان روز اولی که دانشجو شدم حس کردم دانشگاه جایی متفاوت و فوق العاده است و حس خوشنودی و خوشحالی شگرفی نسبت به آن داشتم.
هنوز هم وقتی قدم در دانشگاه میگذارم حس بسیار بسیار خوب و خوشحال کننده ای دارم.
هیچ رشتهای در دانشگاه بد نیست
شما در دوران دانشجویی نیز افتخار آفرین بودید، از آن هم برایمان بگویید.
در دوران تحصیل توانستم عضو بنیاد ملی نخبگان شوم و در المپیاد کارآفرینی وزارت بهداشت سه مدال طلا، نقره، برنز و دیپلم افتخار کسب کنم، همچنین سه سال متوالی دانشجوی نمونه دانشگاه و پژوهشگر و فناور برتر دانشگاه بودم و در سال 1399 برگزیده جایزه ملی بنیاد البرز شدم.
همچنین موفق به کسب عنوان جوان برگزیده استان فارس، رتبه دو کشوری کنکور کارشناسی ارشد و رتبه سه کشوری کنکور دکترای تخصصی هم شدم. 90 مقاله چاپ شده در مجلات بین المللی معتبر دارم و 20 کتاب هم توانستم چاپ کنم.
تکرار می کنم که ایمان و توکل بر خداوند و تقوای الهی بسیار مساله تاثیرگذاری است.
نکته ای که باید تاکید کنم این است که همه رشته های دانشگاهی خوب هستند و هیچ رشته بدی نداریم؛ به خود ما بستگی دارد که بتوانیم در رشته ای که تحصیل میکنیم موفق بشویم یا خیر.
در زندگی و بهخصوص دانشگاه همیشه به دنبال حال خوب بودم، هر کاری که حال و حس خوبی را در درونم ایجاد می کرد انجام می دادم، حالا می توانست ورزش، مطالعه، تفریح، سینما و یا هر کار مثبت دیگری باشد.
همچنین همیشه از حاشیه دوری می کردم، حاشیه و انسان های سمی ما را از مسیر اصلی و اهدافی که داریم باز میدارند؛ آدم سمی به افرادی می گویند که حالمان را به هر نحوی بد می کنند.
در کسب موفقیتهای خود مشورت گرفتن را نیز تاثیرگذار میدانید؟
بله، همیشه و همیشه از افراد باتجربه و متخصص مشورت میگرفتم و میگیرم، مشخص است کسی که مسیری را طی کرده به من ک الان ابتدای این مسیر هستم خیلی میتواند کمک کند چون چالش ها، نقاط قوت، فرصتها و تهدیدهای این مسیر را میداند.
قطعا هیچکس از مشورت گرفتن ضرر نکرده و من هم خوشبختانه جزء افرادی هستم که همیشه از اساتید و دوستان با تجربه مشورت میگرفتم.
همچنین موضوع خیلی مهم دیگری که باعث موفقیت می شود مدیریت زمان و برنامه ریزی است؛ مثلا من وقت خودم را بین فعالیت های کوچک و بزرگ؛ مهم و غیرمهم، فوری و غیرفوری تقسیم می کردم که این باعث می شد خستگی ایجاد نشده و تنوع هم ایجاد شود.
آقای دکتر، چه چیزی باعث می شد که ناامید نشوید و هیچوقت دست از تلاش برندارید؟
علاوه بر مواردی که پیش تر هم اشاره کردم، انگیزه و تلاش برای بهتر شدن جامعه و ایران سرافراز یکی دیگر و از مهمترین دلایلی است که باعث شده هیچوقت دست از تلاش برندارم.
در کشور یک سری مشکلات و چالشهایی وجود دارد که انکار نمی کنیم، ولی ما هم به عنوان یک هموطن باید تا جایی که می توانیم تلاش کنیم که شرایط را بهتر کرده و مشکلات بسیار کوچک تا بسیار بزرگ را حل کنیم.
حل کردن مشکلات جامعه قطعا به پیشرفت خودمان هم کمک میکند؛ این دیدگاه اصلی است که من دارم و همیشه معتقد هستم که با همفکری و تلاش نظام مند مشکلات حل می شود و آینده نیز بهتر خواهد شد.
ماهانه چندین پیشنهاد شغلی و علمی خارج از کشور دارم
شما پیشنهاد کار، تحصیل و زندگی با شرایط بسیار عالی زیادی در خارج از ایران هم داشته اید، در مورد آنها هم برایمان بگویید.
بله حقیقتا از دوران تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد به بعد پیشنهادات بسیار زیادی برای تحصیل در دانشگاههای معتبر دنیا با شرایط ویژه و حمایت کامل مالی داشتم.
در مقطع دکترای تخصصی این پیشنهادها بسیار زیادتر شد و از زمانی که هیئت علمی شدم ماهانه چندین پیشنهاد شغلی و هیئت علمی و پسادکترا از دانشگاه های معتبر آمریکا و اروپایی دارم؛ ولی یک لحظه هم به این فکر نکردم که ایرانم را رها کنم و به قول رهبر معظم انقلاب پیچ و مهره کشورهای خارجی بشوم.
چرا به قول خودتان یک لحظه هم به رفتن فکر نکردید؟
خیلی ها این سوال را از من میپرسند؛ ولی حتی یک لحظه به موضوع رفتن فکر نکرده ام.
قبلا هم اشاره کرده ام که قدم زدن و نفس کشیدن در ایران من را خوشحال می کند نه هیچ جای دیگری از دنیا.
سرزمین مادری را چطور می شود به این راحتی رها کرد؟! سرزمین و مردمانی که سالیان سال با آن ها زندگی کرده ایم.
رفتن راه حل نیست
وقتی در ایران فرصت های زیادی وجود دارد چرا باید مهاجرت کنم و برای غیرایرانی تلاش کنم؟ وقتی داخل ایران مشکلات و چالشها وجود دارد باید بمانیم، حل کنیم و بسازیم، رفتن راه حل نیست.
از طرفی، فکر می کنم دانشگاه های ایران هم واقعا اعتبار بسیار زیادی دارند و میتوانند همپای دانشگاههای معتبر دنیا حرکت کنند.
متاسفانه بیشتر خروج استعدادهای برتر و نخبگان در کشورهای در حال توسعه و توسعه نیافته اتفاق میافتد و این مساله میتواند در بلند مدت چالش های بسیار بزرگی را ایجاد کند.
مشارکت نخبگان در تصمیمگیریها میتواند مانع خروجشان شود
راهکار پیشنهادی شما چیست؟
راهکارهایی مانند ساماندهی شیوههای بهکارگیری نخبگان، ارائه امکانات ویژه برای نخبگان و بهکارگیری نخبگان جوان در تصمیم گیریها و تصمیمسازیهای کشور میتواند مانع خروج این قشر تاثیرگذار باشد.
در پایان نظر شما در مورد خاک، وطن، ایران و ایرانی؟
فارس، ترک، لر، آذری، گیلک، بلوچ، عرب و همه و همه ایرانی هستیم. عاشق این خاک، وطن، ایران و ایرانی هستیم.
همه عاشقانه باید بمانیم و برای آبادانی کشورمان تلاش کنیم؛ همه ایرانیان عزیز آینده سازان این کشور هستند و همیشه باید امیدوار بود.
در پایان، آرزوی صحت، سلامتی و طول عمر برای رهبر عزیزمان و مردم فهیم ایران دارم؛ امیدوارم در پناه خداوند بخشنده و زیر سایه امام زمان (عج) و رهبر معظم انقلاب اسلامی شاهد پیشرفت و بالندگی هر چه بیشتر ایران عزیز باشیم.
گفتگو از: زهرا زارعپور
انتهای پیام/