سیدشاهین موسوی در گفت‌وگو با میزان، درخصوص عملکرد خود در رقابت‌های بوکس قهرمانی آسیا اظهار داشت: با ۲ پیروزی و یک شکست به کار خود پایان دادم و سومین برنز پیاپی را در قاره کهن کسب کردم، اما راضی نیستم. من برای اینکه این برنز را به طلا تبدیل کنم چندین ماه زجر کشیدم و شبانه روز تمرین کردم، اما وقتی حقمان را نمی‌دهند چه باید بکنیم؟ حس می‌کنم در اردن، غریب و تنها بودیم.
وی افزود: مگر می‌شود سه راند حریف را با مشت‌های سنگینم از پا بی‌اندازم، اما بوکسور قزاقستانی برنده شود؟ صبر و تحمل هم اندازه‌ای دارد، به راحتی با سرنوشت من بازی شد چون حقم طلا بود.
ملی‌پوس باتجربه بوکس تصریح کرد: اهل بهانه نیستم و اگر ببازم خودم می‌گویم خوب نبودم و باختم، اما اصلاً با این روش حق‌خوری کنار نمی‌آیم. متاسفانه رییس فدراسیون هم کنار ما نبود و پیگیر سفر به اسپانیا با تیم جوانان بود و کسی را نداشتیم حقمان را بگیرد.
موسوی با بیان اینکه استکی فقط سرمربی تیم ملی نیست، ادامه داد: وقتی استکی یک نفری جای ۱۰ نفر کار می‌کند دیگر نمی‌توانیم از او توقعی داشته باشیم. باور کنید گاهی اوقات رویمان نمی‌شود خواسته‌های خود را به سرمربی بگوییم چون او ارتش یک نفره شده و بار تیم ملی را به دوش می‌کشد.
دارنده سه مدال برنز آسیا در پایان خاطرنشان کرد: ای کاش حسین ثوری با ما به اردن می‌آمد تا وقتی نیاز به اعتراض و کمک داشتیم به یاری بوکسورها می‌آمد. اصلاً هر تیمی که به مسابقات می‌رود باید یک مسئول کنارش باشد تا ما در مسابقات احساس غریبی نکنیم. حیف از طلایی که به ناحق از من گرفتند و دستی دستی تبدیل به برنز شد!
انتهای پیام/
