آیا تابه‌حال متوجه شده‌اید که وقتی با یک نفر در یک کار تعاملی مشارکت می‌کنید، ممکن است شیوه گفتار خود را شبیه طرف مقابل تغییر دهید؟ این مسئله پیش‌تر در چندین مطالعه کشف شده بود و حالا در یک آزمایش در بازی ماینکرفت در سطح جذاب‌تری تأیید شده است.
گروهی از محققان در آمریکا در مطالعه جدیدی قصد داشتند ببینند که مشارکت در یک فعالیت تعاملی در مقایسه با یک فعالیت ساده و خسته‌کننده چه تأثیری بر شیوه گفتار افراد خواهد گذاشت. آنها برای این مطالعه 52 فرد با زبان مادری انگلیسی را به گروه‌های دونفره تقسیم کردند.
در سناریوی تعاملی، نفر اول باید به جفت خود کمک می‌کرد، و نفر دوم که در اتاق کناری نشسته بود، باید پازلی را در بازی ماینکرفت حل می‌کرد که هر دو نفر می‌توانستند معمای مربوط به آن را ببینند. در سناریوی دوم، نفر اول صرفاً باید کلمات را از روی صفحه برای نفر دوم می‌خواند و نفر دوم هم آنها را روی صفحه خود انتخاب می‌کرد.
محققان می‌گویند هرچه سناریو تعاملی‌تر می‌شد، شیوه گفتار نفر اول و دوم به هم نزدیک‌تر می‌شد. برای مثال، اگر نفر اول کلمات را کشیده‌تر از نفر دوم ادا می‌کرد و در انتهای آزمایش کلمات او کوتاه‌تر شده بود، همگرایی از نفر اول به دوم دیده می‌شد. اما اگر نفر دوم کلمات خود را کشیده‌تر ادا می‌کرد، این همگرایی از نفر دوم به اول دیده می‌شد.
این مطالعه نشان می‌دهد که هرچه گفتگوها تعاملی‌تر باشند، احتمال تقلید بالاتر می‌رود. در واقع، هرچه توجه افراد به حرف‌های طرف مقابل خود بیشتر باشد، احتمال این اثرپذیری افزایش می‌یابد. این یافته می‌تواند نشان بدهد که همگرایی آوایی ما احتمالاً روشی برای نزدیک‌ترشدن به سایر افراد و کاهش احتمال سوءبرداشت است.
گفتنی است که این پژوهش نمونه آماری پایینی داشته است. به‌علاوه، شرکت‌کنندگان باید فعالیتی را انجام می‌دادند که به‌شدت تعاملی بود و به گفتگوی بیشتری نیاز داشت. در نتیجه، این افراد نسبت به افراد حاضر در سناریوی دوم فرصت بیشتری داشتند تا بتوانند شیوه گفتار فرد مقابل را شناسایی و تقلید کنند.
نتایج این پژوهش در مجله Speech Communications منتشر شده است.
