برترین‌ها: این روزها نام پرواز همای را زیاد می‌شنویم، چند روز پیش بود که پرواز همای در مراسمی برای گرامیداشت سردار سلیمانی، قطعه‌ای را اجرا کرد و خب حواشی به سرعت آغاز شد، او البته دیروز ویدئویی بیرون داد و پس از انتشار رقم دستمزدش، از برخی تصمیمات اخیرش ابراز پشیمانی کرد. روزنامه «ایران» ارگان رسانه‌ای دولت، امروز در یادداشتی که در ادامه می‌آید نسبت به «پشیمانی» همای انتقاد کرده: برخی کاری کردند تا این هنرمند را نظیر سایرین از فعالیت خود پشیمان کنند یا دست‌کم با افزایش فشارها، استقبال از اثر او را به حاشیه برانند و نمونه این اتفاق برای شاعر پیشکسوت کشور، محمدعلی بهمنی هم تکرار شد. بهمنی پس از حضور در مراسم بزرگداشت سردار سلیمانی، با فشارها و اصطلاحاً ترول‌های زیادی در شبکه‌های اجتماعی روبه‌رو شد تا اندازه‌ای که روز جمعه با انتشار ویدیویی از این اقدام خود ابراز تأسف کرد و گفت: «بابت آزردگی خاطر دوستان متأسفم و امیدوارم درک شرایطی که در آن قرار گرفته‌ام برای شما قابل پذیرش باشد.»
پرواز همای پیش‌تر با انتشار پستی اینستاگرامی، نوشته بود: «نخست این آهنگ رو بشنوید و بعد متن من رو بخونید، شما دوست دارید خون جوان‌ها در خیابان‌ها ریخته بشه و من تا زنده‌ام تلاش می‌کنم خون ریخته نشه.» روزنامه «ایران» البته در ادامه یادداشت امروزش نوشته: حالا که پرواز همای بنا بر حق شهروندی خود، نگاه دیگری متفاوت از این نگاه را اتخاذ کرده، با فشار زیادی مواجه شده. این اتفاق در طول سال‌های اخیر، بسامد بالاتری یافته و حالا دیگر نباید آن را اولین اقدامات از این جنس به حساب آورد.
اما اصلا چه شد که «پرواز همای» مشهور و بعضا محبوب شد؟
او پدیده قابل مطالعه‌ای در مارکت موسیقی ایرانی‌ست و جدا از حواشی شکل گرفته پیرامون او می‌خواهیم درباره موسیقی‌‌اش حرف بزنیم. بیشتر از هر چیز موسیقی او متاثر از لحن و کلامی‌ست که به کار گرفته، او در سوتفاهمی بزرگ در ابتدای کارش «خیام زمانه» نام گرفت، همین مساله، آن بخش کاراکتر هنری اوست که به شدت قابل مطالعه است.
استفاده از اشعار خیام که در مضمون اهمیت خاصی به فردیت می‌داد و همراهی آن با لحن اعتراضی باعث شد که برخی مخاطبان موسیقی ایرانی به این گمان غلط بیفتد که کسی آمده تا حرف دلشان را بزند مثلا دعوت به سرخوشی و یا خوانش فردی و منحصر به فرد برای خداوند مثل آن چیزی که مشابه سینمایی‌اش می‌شود «به ازای انسان‌ها راه هست برای رسیدن به خدا» از دهان رضا مارمولک همه‌‌‌ی این خوانش‌های سهل و وسوسه‌کننده از دین‌داری و سبک زندگی شمایلی از پرواز همای ساخت که جایگاه او را تا مدتی در موسیقی ایرانی متفاوت کرد، تا این که امتداد کارنامه هنری‌اش نشان داد که همای روی بستر غنی و پرباری موسیقی نمی‌سازد کما این که جنس سازبندی و یا ملودی‌های مورد استفاده او بسیار معمولی بود و اصلا موزیک در خدمت کلام قرار می‌گرفت و دچار فقدان ظرافت بود.
کارِ همای در واقع نمونه عینی یک کار تاریخ مصرف‌دار بود و شد و آن چه باید می‌شد، آن اجراهای اروپایی و گفتگو با برخی شبکه‌ها و این حضور پررنگ در فضای داخلی موسیقی و مثلا اجرای مشترک با آرش و مسیح چهره واقعی‌تری از کیفیت هنری همای نشانمان داد. در هر صورت این جنجال‌هایی که حول همای شکل گرفته مساله‌ای فرعی‌ست و درباره هر هنرمند شاید مهم‌ترین چیز سنجش کیفیت کار اوست. هنرمند را با کارنامه کاری‌اش قضاوت می‌کنیم.
در انتها مرور آثار مطرح و سیر کارنامه هنری پرواز همای:
پرواز همای در زمینه هنر آواز، شاگرد اساتیدی همچون فریدون پوررضا، سید کمال الدین عباسی بوده و در زمینه شعر و ادبیات فارسی از اساتیدی چون علیقلی محمودی بختیاری، حبیب نبوی بهره گرفته است، او آثاری همچون «چامه‌ها و چکامه‌ها»، «جدال عقل و عشق»، «بانوی ایرانی»، «سربازان»، «دیوانه چو دیوانه ببیند»، «این چه جهانیست؟»، «در حسرت دیدار»، «در شب گیسوان تو»، «خدا در روستای ماست»، «ملاقات با دوزخیان»، «اپرای موسی و شبان» و «مرغ سحر ناله سر مکن» را از خود به یادگار گذاشته است.
