دکتر سید مجتبی حسینی ابتدا توضیح داد: سامانه‌های هشدار زلزله، قادر به هشداردهی در سه زمان هستند؛ چند ثانیه زودتر از وقوع زلزله که عملکرد آنها بستگی دارد به: ۱- تعداد گسل‌هایی که یا در خود شهر و یا در فاصله نزدیکی از شهر قرار دارند ۲- تعداد دستگاه‌ها و سنسورهایی که در شهر موجود هستند.
وی افزود: سامانه دیگر در حین وقوع زلزله فعال می شود و موقعیت زلزله و بزرگی آن را محاسبه و اعلام می کند که زلزله چند ریشتر بوده و سامانه سوم سامانه ای برای تخمین خسارت است؛ بدین معنا که اعلام می کند زلزله در کدام شهر یا روستا اتفاق افتاده و کدام مکان خسارت دیده است؛ مثلاً در شهری به بزرگی تهران، کدام منطقه بیشتر از منطقه دیگر دچار خسارت شده است.
حسینی در مورد سامانه هشدار سریع زلزله گفت: در دنیا حدود ۱۰ یا ۱۲ کشور مجهز به این سامانه هستند که هم نیاز به علم کدنویسی و برنامه نویسی پیشرفته دارد، هم نیاز به کار اجرایی و ساخت ایستگاه‌های ویژه دارد و هم به سنسورهای دقیق نیازمند است.
وی ضمن اشاره به این نکته که سنسورهای سامانه هشدار سریع زلزله اطراف تهران نصب هستند تصریح کرد: گسل های موجود در تهران خطرناک هستند.
حسینی موقعیت گسل های تهران را چنین شرح داد: سمت فیروزکوه و دماوند، سمت پیروزی، جنوب و شمال تهران گسل وجود دارد و حتی گسل تا داخل شهر هم ادامه یافته است.
وی در مورد سامانه هشدار سریع زلزله ای که در ایران وجود دارد گفت: این دستگاه ساخته سوئیس و وارداتی است و با سنسورهایی حساس می شود که موج اولیه زلزله را تشخیص بدهند و بتوانند اقدام کنند.
حسینی خاطرنشان کرد: اما برای سامانه شتاب نگاری سنسورهای داخل شهر، از شرکت دانش بنیان ایرانی استفاده کرده ایم.
وی توضیح داد: بعد از برگزاری دو مناقصه، به شرکت دانش بنیان برنده مناقصه سفارش ساخت دستگاه ها داده شد و این شرکت ها شروع به ساخت دستگاه ها کردند.
حسینی در پایان از وزارت صمت خواست درباره واردات بخش هایی از سامانه هوشمند سریع زلزله که تولیدکنندگان داخلی دانش یا توان تولید آن ها را ندارند، همکاری لازم را صورت دهد.
