به گزارش خبرنگار اقتصادآنلاین؛ پاییز امسال بود که گزارش گمرک ایران جنجال بزرگی به پا کرد؛ گزارشی که می‌گفت هر لیتر بنزین صادراتی به نرخ ۲۷ سنت صادر شده است؛ این خبر در حالی فراگیر شد که طبق قانون صادرات بنزین ممنوع است و فقط وزارت نفت می‌تواند به صادرات بنزین اقدام کند.
وزارت نفت اما در این‌باره به توضیحات کلی پرداخت و در نهایت مشخص نشد این بنزین چگونه و با چه مکانزیمی صادر شده است؛ ابهامات پرونده ارزان فروشی هنوز بسته نشده که خبر رسیده شرکت ملی نفت در یک اشتباه بزرگ، با ارائه تخفیف خاص به پالایشگاه‌های کوچک «مینی ریفاینری» در قبال فروش خوراک، آنها را به سود غیرقابل باوری رسانده و البته، خریداران سنتی خود را نیز از دست داده است.
براساس این گزارش، شرکت ملی نفت و مدیریت امور بین‌الملل شرکت ملی نفت طی ماه‌های گذشته، محموله های خوراک از جمله میعانات گازی را با تخفیف حداقل ۳۰ دلاری به ازای هر بشکه به پالایشگاه های کوچک «مینی ریفاینری» اعطا کرده است. این واحدها هم که باید خوراک خود را تبدیل به محصول کنند، با برندینگ ظاهری با سایر فرآورده‌های نفتی به صادرات روی آورده‌اند.
حاشیه سود بالای این واحدهای کاغذی که بعضا فقط ویترین هستند، موجب شده تا آنها برای به دست گرفتن بازار صادراتی، تخفیف‌های خوبی به طرف خارجی بدهند که همین موضوع، موجب اخلال در حوزه بازاریابی شده است.
فرض کنید سایر خریداران میعانات گازی و نفتا که اغلب نهادهای شبه دولتی و عمومی هستند، هر بشکه را با تخفیف ۱۰ دلاری از شرکت ملی نفت دریافت می‌کنند؛ آنها نیز هر بشکه را بین ۲ تا ۳ دلار گران‌تر صادر می‌کنند تا بتوانند سودی کسب کنند اما اکنون دیگر توان رقابت ندارند زیرا مینی ریفاینری‌ها، هر بشکه خود را حداقل ۲۰ دلار زیر قیمت روز می‌فروشند.
این وضعیت که به‌دلیل تخفیف غیرقابل باور شرکت ملی نفت به مینی ریفاینری‌ها حاصل شده، حاشیه سود این واحدها را افزایش داده و قدرت آنها را برای اعطای تخفیف بیشتر به خریداران خارجی بیشتر کرده است.
در چنین شرایطی، مشتری خارجی از صادرکننده‌ای محصول می‌خرد که تخفیف بیشتری دهد که در این‌باره، مینی ریفاینری‌ها به‌دلیل تخفیف خاصی که از شرکت ملی نفت گرفته‌اند، رقبای خود را با یک اقدام غیرقانونی از رقابت خارج می‌کنند به‌طوری که شنیده شده چندین محموله به‌دلیل دامینگ مینی ریفاینری‌ها، روی آب مانده و مشتریان خارجی حاضر به خرید آنها نیستند.
در این‌باره شرکت ملی نفت باید به چند پرسش مهم پاسخ دهد:
ماهانه چه میزان خوراک به پالایشگاه‌های کوچک می‌فروشد؟
تخفیف درنظر گرفته شده برای این واحدها چند ده دلار زیر قیمت بازار و سایر خریداران است؟
دلیل ارائه این تخفیف چیست؟
طبق قانون، آیا مینی ریفاینری‌ها می‌توانند خوراک را صادر کنند؟
پول خوراک و محموله‌های صادراتی چگونه تسویه می‌شود؟
ماهانه چه مقدار میعانات گازی و نفتا به این واحدها فروخته می‌شود؟
