فیلم تلاش عده‌ای از کارکنان شرکت نفت است؛ افرادی که در شرایط جنگی به صورت کامل و دقیق کلمه‌ی «خودجوش» بدون این که مأموریت یا دستوری دریافت کنند و به فکر دریافت دستمزد و اضافه‌کار و حق اولاد باشند، در حالی که آبادان در محاصره‌ی عراقی‌هاست، با شجاعت تصمیم می‌گیرند قطعه‌های نو و آکبند تمام انبارهای پالایشگاه آبادان را از این شهر خارج کنند تا در صورت سقوط احتمالی شهر، این قطعه‌ها به دست دشمن نیفتد. آن‌ها از کارمندان و کارگرانی عادل به معنی واقع کلمه تبدیل به قهرمان می‌شوند و با دلاوری و جسارت موفق می‌شوند تمام پالایشگاه‌های کشور را در آن شرایط حساس و جنگی از تعطیلی نجات بدهند. بنابراین سازندگان «گل‌های باوارده» حق داشته‌اند فیلم‌شان را به 330 شهید پالایشگاه آبادان تقدیم کنند.
مهرداد خوشبخت که فیلم قبلی‌اش «آبادان یازده شصت» هم در دوران حصر آبادان می‌گذشت و به دلاوری و شجاعت کارکنان رادیو آبادان و تلاش آن‌ها برای حفظ روحیه‌ی مردم می‌پرداخت، نشان می‌دهد دوران حصر آبادان قصه‌های ناگفته و شنیدنی بسیار دارد و همچنان می‌توان به آن‌ها پرداخت. بازی‌ها در مجموع یک‌دست و قابل‌قبول هستند، اما بانیپال شومون یک بار دیگر نشان می‌دهد از چه استعدادی برخوردار است و در صورت ادامه‌ی این روند می‌تواند یکی از گزینه‌های اول برای بازی در فیلم‌های ژانرهای متنوع باشد.
این فیلم چند حاشیه‌ی ناخواسته هم داشت. حمید فرخ‌نژاد پیش از خروج از کشور برای بازی در این فیلم قرارداد بست و حتی در چند صحنه هم بازی کرد، اما بعداً نادر سلیمانی جایگزین او و صحنه‌های فرخ‌نژاد دوباره فیلم‌برداری شد. فیلم قرار بود سه‌شنبه هفدهم بهمن در سئانس دوم پردیس ملت برای اهالی رسانه به نمایش درآید که به دلیل مشکل فنی پخش نشد. این در حالی‌ست که وزیر فرهنگ و ارشاد، وزیر نفت و جمعی از کارمندان و کارگران پالایشگاه‌های تهران و آبادان برای تماشای این فیلم به پردیس ملت آمده بودند.
