بعد از پیروزی دقایق پایانی امشب استقلال مقابل نساجی در ورزشگاه آزادی، چند ستاره آبی پوشان در اقدامی برنامه ریزی شده و هماهنگ به مدیریت باشگاه حمله کردند و با مصاحبه های آتشین لب به اعتراض گشودند.
به گزارش تابناک ورزشی، در حالی که عملکرد احمد مددی مدیرعامل استقلال طی چندماه مسوولیت اش با وجود بحران های بزرگ این باشگاه، بد نبوده و این مدیر کم حرف و بی‌ادعا موفق شده با دست بسته بسیاری از پرونده های خطرناک استقلال را مختومه کند، حالا موج اعتراضی یکپارچه از سوی چند بازیکن آن هم در حالی که این تیم صدرنشین مسابقات لیگ بیستم است، بسیار شائبه‌برانگیز به نظر می‌رسد.
بازیکنانی نظیر ارسلان مطهری، فرشید اسماعیلی، مهدی قائدی، رشید مظاهری، داریوش شجاعیان و محمد دانشگر در میان معترضان دیده می‌شوند. آنها همگی ناگهان علیه ضعف مالی باشگاه جملاتی بعضا تند به زبان آوردند و طوری حرف زدند که انگار از ابتدای فصل تا امروز ریالی دریافت نکرده‌اند و گویا مقصر اوضاع وخیم باشگاه شخص مددی است!
بازگشت حاشیه و خودزنی درست در وقت همیشگی
استقلال که سالهاست بدلایل مختلف که مهمترین آن ضعف های مدیریتی و اختلافات درونی است، موفق به کسب نتیجه نمی شود، هر بار که کمی از زیر آوار بدهی و فشار ناشی از احکام گوناگون سر بلند کرده و صدر جدول نزدیک شده ، از سوی جریانات داخلی قربانی حاشیه شده است و کارش به اما و اگر کشید.
عجیب است که آغاز حاشیه های استقلال معمولا با پایان نیم‌فصل گره خورده است. استقلال معمولا در این برهه از فصل، به بهانه ترک سرمربی، جدایی ناگهانی چند ستاره ، دعوای علنی هیات مدیره، شعار روی سکوها و ... صدر جدولی که با چنگ و دندان بدستش آورده را آسان تقدیم رقبا می‌کند و این اتفاق سریالی باز هم در حال تکرار است.
جالب اینکه همین بازیکنان و ستاره هایی که با قراردادهای نجومی در استقلال حاصلی جز ناکامی نداشته‌اند، در پایان فصل و وقتی بار دیگر جام قهرمانی را با اشتباهات خود از دست دادند، زمین و زمان را مقصر شکست جلوه می‌دهند اما متوجه تاثیر رفتارهای غیرحرفه‌ای خود بر روند نتیجه گیری باشگاه نیستند. این فشارها در حالی است که اغلب بازیکنان استقلال داد تعصب و غیرت سر می‌دهند و خود را در فضای مجازی برای هواداران خسته آبی، عاشق پیراهن و نام تیم معرفی می‌کنند!
اختلافات درونی مدیران و انتقام از سکوها تا رختکن!
شکاف مدیریتی دنباله دار در هیات مدیره استقلال، در این دوره نیز قابل کتمان نیست. متاسفانه استقلال همین حالا هم طعمه سناریوهای تمامیت خواهان در هیات مدیره است. هنوز مهره هایی هستند که استقلال را مدیون و بدهکار خود می خواهند تا بر آن حکمرانی کنند و در این راه با اهدای مبالغی تحت عنوان قرض ، پس از مدتی اصل و سود پول خود را مطالبه می‌کنند و در ازای آن مقاصد خود را به مدیریت باشگاه تحمیل می کنند.
احمد مددی نیز مثل اغلب مدیران چه در فوتبال و چه در سایر حوزه ها نقاط ضعف و قوت دارد اما از زمان ورودش به باشگاه، جای پاسخگویی به جریاناتی که قصد به حاشیه بردن مدیرعامل را داشتند، سرگرم حل معضلات بیشمار استقلال شد و کمتر وقت خود را در رسانه‌ها و جنگ با منتقدان همیشگی صرف کرد.
ویرانه های مدیران پیشین در استقلال به حدی سنگین بود که برای آواربرداری هم باید چند فصل زمان می‌گذشت اما حالا استقلال با سرمربی داخلی صدرنشین است ، عنوانی که عادت داشت آن را با صرف میلیون‌ها دلار جستجو کند و به آن نرسد.
رگه‌های خصومت شخصی در جهت گیری امشب برخی بازیکنان استقلال علیه مدیرعامل قابل رویت است.
معمولا راه حل رفع مشکلات مالی و اقتصادی هر باشگاهی اسپانسرهای هستند اما برخلاف سنوات گذشته در استقلال که عدم همکاری حامی مالی، باعث بروز نارضایتی بازیکنان می‌شد این بار یکی از بهترین مقاطع همکاری اسپانسر با باشگاه را شاهد بودیم و رقمی بیش از تعهدات از سوی کارگزار جدید واریز گردید اما چاه بدهی های استقلال آنقدر عمیق بود که بخش عمده آن مبالغ صرف عبور از بحران های گذشته و شکایت های عجیب و پر کردن جیب خارجی‌ها و طلبکاران شد و چیز زیادی برای تزریق به تیم نشد هرچند پرداختی استقلال با همه مصایب چندان بد نبوده است.
موجی که امشب در استقلال راه افتاده است سرنخ بیرونی ندارد. هرچه هست در اشارات برخی عناصر ذی نفوذ داخل باشگاه برمی‌گردد که منافع خود را در خطر می‌بینند و بدشان نمی آید صدرنشینی تیم را هم مصادره کنند. همان هایی که سر بزنگاه پول قرض داده شده شان را همراه سودش می‌خواهند و وام دادن به استقلال را پلی برای سیطره بر باشگاه قرار داده‌اند. استقلال باز هم درگیر همان بیماری سال‌های قبل است و معلوم نیست با این شرایط چطور می‌خواهد در بورس عرضه شود؟!
به نظر می‌رسد کشاندن اختلافات و منافع گروهی و شخصی به رختکن تیم بار دیگر استقلال را از پا در آورد و نفس چاق این تیم را به شماره بیندازد مگر اینکه بزرگترها پا پیش بگذارند تا یکبار هم که شده بجای خودزنی، دست باشگاه را بگیرند و از خطرات عبور دهند وگرنه استقلال برای زمین خوردن ، نیازی به تلاش حریفان ندارد و با دست خود جام را تقدیم رقبا خواهد کرد.
نويسنده: صادق لودریچه
