به گزارش "ورزش سه" بخشی از کار روزنامه نگاران ورزشی گفتگو با قدیمی های رشته فوتبال و بازنشستگان حرفه اشتغال به کار فوتبال با عنوان بازیکن است. افرادی که در دوران جوانی مسیر حضور در تیم های باشگاهی را پیموده و به عنوان یک بازیکن نقش و تاثیر کمابیش تاریخی یا معمولی خود را در فوتبال ایران به جا گذاشتند. بعضی از آنها به تیم ملی رسیدند و برخی از آنها هم عملکرد فنی شان در حد حضور در باشگاه شان بوده است.
این افراد در فوتبال ایران به عنوان پیشکسوت شناخته می شوند. افرادی که خیلی از آنها در باشگاه های مختلفی هم حضور داشته و پیراهن تیم های مختلفی را بر تن کرده اما از نقطه اتصال خود با دو باشگاه پرطرفدار استقلال و پرسپولیس سود می‌برند و با عنوان پیشکسوت در حال مصاحبه‌های روزانه و اظهارنظر در مورد مسائل مختلف فوتبال ایران هستند در حالی که به نظر می رسد هر چه می گذرد شناخت آنها از کلیت چیزی که در صفحه تلویزیون می بینند کمتر شده و اظهار نظرهایشان روز به روز از اعتبار می افتد.
از جمله این افراد مثال بسیار است. از ستارگان سابق تیم ملی و چهره های شاخص و تاریخی فوتبال ایران تا بازیکنان درجه پایین تری که در گعده های پیشکسوتانه، درباره مسائل ریز فوتبال صحبت می کنند و اشتراک نظر اغلب آنها به اصطلاح "جویدن" بازیکنانی است که پس از آنها پیراهن باشگاهی تیم مورد علاقه شان را به تن کرده اند.
اغلب آنها همچنین کوله باری از خاطرات راست و دروغ دارند. از پیشنهادهای خارجی عجیب و غریب (و البته کذب) تا مقایسه بازیکنان فعلی با نسل خودشان و مقایسه اینکه اگر الان بازی می کردند چقدر پول می گرفتند. کیفیت و سطح بازی آن بازیکنان در گذشته نیز در بوته نقد و کارشناسی هواداران قرار داشته و متولدین آن دوران از کیفیت بسیاری از آن چهره ها باخبرند. چهره هایی که اغلب‌شان هرگز افتخاراتی در حد نسل فعلی فوتبال ایران را تجربه نکردند. البته نباید بی انصاف بود. مشکلات و مسائل آن دوره به خودی خود روی موفقیت بیشتر آن نسل تاثیرگذار بود. آنها فرصت حضور در مقدماتی دو دوره جام جهانی را پیدا نکردند و شرایط کشور نیز طوری نبود که فوتبال در اولویت باشد و بخشی از توانایی آنها صرف مسائل ابتدایی می شد که مانع از درخشش بیشتر آنها گشته است.
با این حال علاقه این افراد به انتقاد و زیر سوال بردن دستاوردهای نسل بعد نیز احتمالا از روی حسادت و قابل نقد است و بدتر اینکه وقتی پای صحبت آنها می‌نشینید، کمترین تسلطی نسبت به موضوع فوتبال و مسائل فنی را در صحبت های آنها احساس نمی کنید و به همین دلیل است که آنها نسبت به نسل بعدی مربیان و حتی کارشناسان از جریان روز فوتبال عقب مانده اند. بسیاری از آنها در حال حاضر حرفهای ژورنالیستی و عوام پسند می‌زنند. یکی شان در اینستاگرام هر روز در استوری های جوراجور مشغول به توهین به ارکان مختلف فوتبال است و بقیه با شعله ای پایین‌تر نظرات عجیبی در مورد ترکیب، نحوه کوچینگ مربیان و کیفیت بازیکنان فعلی فوتبال ایران می دهند و اگر خط مصاحبه های آنها را دنبال کرده و بچلانید، چیزی جز بی علاقگی به خود فوتبال در این صحبت ها دست تان را نمی گیرد.
مثال آخرین اتفاق در این حوزه مربوط به رحیم یوسفی، بازیکن سابق پرسپولیس است که در حرف هایی تند، وحید امیری، بازیکن موثر پرسپولیس را یک فوتبالیست تمام شده دانسته که دیگر به آخر خط رسیده است. او می گوید بهتر است قبل از اینکه تماشاگران از روی سکو او را هو کنند، خودش برود و از این قبیل...
این در حالی است که امیری همچنان یکی از موثرترین بازیکنان پرسپولیس و یکی از چهره‌های موردعلاقه یحیی گل‌محمدی است که البته یوسفی او را هم با انتخاب خاص کلمات مورد انتقاد قرار داده است.
جالب اینکه باشگاه پرسپولیس خیلی سریع نسبت به این صحبت ها اقدام به موضع گیری رسمی کرده و امروز صفحه اینستاگرام باشگاه با انتشار عکسی از وحید خطاب به او گفته که به تو افتخار می کنیم. نکته جالب همین موقعیت باشگاه پرسپولیس است که در بسیاری از مواقع موجودیت و آسایش آن توسط خیلی از این بازیکنان قدیمی مختل گشته اما باید احترام آنها را نگه دارد. به هر حال این مساله ای است که شاید مختص فوتبال ایران هم نباشد و از این دست اظهارات بی پایه از سوی بسیاری از بازیکنان قدیمی باشگاه های فوتبال جهان نیز می شنوید. کسانی که فکر می کنند فوتبال در دوره خودشان، بهترین، قوی ترین و باکیفیت ترین بوده است و همیشه از همین موضع به قضایا نگاه می کنند.
