همشهری آنلاین: چندین نوروز است که چرخ صنعت سرگرمی فارسی بدون بهرام افشاری و پژمان جمشیدی نمی چرخد. بازیگران جوانی که به سرعت جوان اول سینمای ایران شدند و چشم‌ها به سوی خود خواندند. آنها در موقعیتی که اغلب بازیگران مرد مطرح نمایشات ایرانی یا پا به سن گذاشتند یا از توجه عمومی به آنها کاسته شد، وارد جریان اصلی سینما و تلویزیون ایران شدند. هر دو آنها که در سال ۱۳۹۲ اولین کار جدی‌شان دیده شد، اکنون پس از ۱۰ سال مهم ترین بازیگران مرد برای هر پروژه محسوب می شوند.
بهرام افشاری: به بازیگر ساده نیاز داشتیم، اما او بازیگر ساده نیست
در کارنامه ۱۲ فیلمی بهرام افشاری حرکت آرام او به سمت ستاره شدن کاملا مشهود است. او در عرض ۱۰ سال از بازیگر مناسب برای نقش جوانان عصبی خود را به عنوان یک کمدین جا انداخت. بازی در فصل‌های ۵ و ۶ «پایتخت» و ایستادن در کنار محسن تنابنده و احمد مهرانفر که دو بال پرواز پایتخت محسوب می‌شوند، استعداد او را به نمایش گذاشت. در فیلم‌های موفق کمدی «رحمان ۱۴۰۰»، «چشم و گوش بسته» و «سگ بند» او در ترکیب بازیگران در کنار کسانی ایستاد که بلد بودند همه صحنه را از آن خود کنند. مهران مدیری، سعید اقاخانی، امیر جعفری و امین حیایی در این فیلم ها مانند همیشه نامشان اول و در صدر توجه بود، اما اکنون به نظر می رسد که بهرام افشاری توانسته سهم چشمگیری از توجه ها را به سوی خود جلب کند.
نوروز ۱۴۰۲ در تیتراژ پرفروشترین فیلم اکران نوروزی اولین نامی که مردم را به سینما می کشاند و در ۲ هفته بیش از نیم میلیون نفر مخاطب و نزدیک ۲۰ میلیارد فروش را رقم زده، نام جوان همدانی خوش قد و بالایی است که بدون شک در دهه پیش رو جوان اول بسیاری از فیلم ها خواهد بود. او که تجربه قابل توجهی روی صحنه های تئاتر هم دارد، هم می تواند کمدین مناسبی برای بسیاری پروژه‌هایی باشد که برای ساخت دنبال یک استعداد تازه هستند و هم برای فیلم های تلخ اجتماعی که در آنها همیشه نقش یک جوان راسخ که درام را جلو می برد، انتخاب چشمگیری محسوب شود.
او دیگر بازیگر حاشیه ایی فیلم «به یک کارگر ساده نیاز داریم» نیست. او حالا نقطه امید صنعت سینمای ایرانی برای رونقی است که همه منتظرش هستند.
پژمان جمشیدی: یک ستاره با هزاران دلیل برای درخشش
در تعطیلات امسال شبکه تماشا که سریال‌های قدیمی را بازپخش می کند، اولین و آخرین سریالی که پژمان جمشیدی برای تلویزیون بازی کرده را روی آنتن فرستاد. در حالی که سریال های جدید چنگی به دل مخاطبان نمی زدند و یا یخشان هنوز نگرفته، سریال هایی جمشیدی مخاطبان را به دنبال کردن کار بازیگر مودعلاقه شان پای تلویزیون می کشاند. «پژمان» و «زیرخاکی ۳» سریال هایی بودند که جمشیدی با فاصله ۸ سال هر دو را بازی کرد. در هر دو این سریال ها جمشیدی از میان آتش گذشت و آب دیده شد. چه به عنوان یک بازیکن فوتبال دوران گذشته دهه ۷۰ که در دهه ۹۰ دنبال پیدا کردن جایگاه دیگری در فوتبال برای خود با سرنوشت دست و پنجه نرم می کند و چه به عنوان یک مرد طماع که به دبنال یک گنج راهی جبهه‌های جنگ و اسارت و اردوگاه‌های عراق می شود. او در هر دوی آنها به ما یادآوری می کند که بازیگری است که نمی تواند او رابه خاطر نسپرد. او به عنوان کمدین در پروفروشترین فیلم تاریخ سینمای ایران نقش مهمی در کشاندن بیش از ۲ میلیون نفر برای تماشای «دینامیت» و فروش بیش از ۵۰ میلیاردی این فیلم داشتند. پژمان جمشیدی پولسازترین بازیگر سینمای ایران در سال گذشته بود. او تنها بازیگر ایرانی است که در جدول ده فیلم او سال گذشته ۳ فیلم دارد. «بخارست»، «علف زار» و
«دوزیست» فیلم هایی که بیش از دو میلیون و ۶۰۰ هزار نفر مخاطب داشتند و بیش از و بیش از ۸۹ میلیارد تومان فروش. در میان همه بازیگران نقش اول در سینمای ایران هیچ بازیگری در چنین موقعیتی قرار ندارد.
با چنین محبوبیت عمومی است که وقتی تلویزیون در تعطیلات نوروزی سریال های قدیمی را بازپخش می کند، سریال‌های پژمان جمشید مخاطبان بیشتری دارد. او برای رسیدن به این موقعیت راه سختی را پشت سر گذاشته. زمستان سختی که اکنون بهارش فرا رسیده است.
