روزیاتو نوشت: ترکیه مدعی است که اجزای بومی این جنگنده نزدیک به ۸۵ درصد از ساختار کلی آن را پوشش می‌دهند. از استثنا‌های اصلی این ساختار می‌توان به صندلی‌های ایجکت Martin Baker و دو موتور توربوفن GE F ۱۱۰-GE-۱۲۹ یاد کرد که می‌تواند تا ۳۹،۵۰۰ پوند نیروی پیشرانه‌تر را تولید کند، نوعی از پیشرانه که از پس سوز استفاده می‌کند. نسخه‌هایی از موتور‌های F ۱۱۰ در جنگنده‌های اف ۱۴، اف-۱۵ و اف-۱۶ استفاده شده است.

آژانس هوافضای ترکیه ۱۰ دستگاه موتور F ۱۱۰ را برای چهار نمونه اولیه دو موتوره خود از این جنگنده بومی خود از ایالات متحده خریداری کرده است و انتظار می‌رود که با شروع تولید اولیه این جنگنده، موتور‌های بیشتری وارد ترکیه شوند. در ادامه دستکم ۴۰ دستگاه موتور دیگر برای بخش دوم تولید به صورت لایسنس شده در ترکیه تولید خواهد شد و بعد از آن نوبت به موتور بومی خواهد رسید که قرار است توان تولید ۳۵،۰۰۰ پیشرانه‌تر را داشته باشد.

انتظار می‌رود که اولین جنگنده بومی ترکیه دارای استاندارد‌های عملکردی جت‌های جنگنده مدرن، مانند حداکثر سرعت بین ۱.۸ تا ۲.۲ ماخ، سقف پروازی ۵۵،۰۰۰ پا، برد ۷۰۰ مایلی (بیش از ۱،۱۰۰ کیلومتری) با باک داخلی، و توانایی پرواز در سرعت‌های سوپرسونیک بدون استفاده از پس سوز باشد، اگر چه در حال حاضر، گزینه آخر بیشتر یک امیدواری است تا یک قابلیت تضمین شده.


در مصاحبه ای، تمل کوتیل، مدیرعامل شرکت صنایع هوافضای ترکیه گفته است که TF-X دارای محفظه کابین خلبان بومی با توان مقاومت در برابر حمله از بالا، سیستم فرود تک چرخ، دماغه و کابین خلبان ساخته شده از آلیاژ آلومینیوم درجه ۷۰۵۰ و بدنه مرکزی ساخته شده از تیتانیوم است. در این میان، سطوح بیرونی هواپیما و ورود‌های موتور با ترموپلاستیک‌های کامپوزیت کربنی که سبک بوده و انعکاس راداری را کاهش می‌دهند عایق کاری شده است.

بر اساس ادعاها، سیستم خلبان خودکار هوشمند این جنگنده می‌تواند وظایف مسیریابی و هدایت روتین را انجام دهد، در شرایط آب و هوایی نامناسب کمک کننده باشد و حتی در صورت بیهوش شدن خلبان نیز بتواند هواپیما را فرود بیاورد.

قابلیت پنهانکاری مهم است، اما آگاهی موقعیتی نیز به همان اندازه اهمیت دارد. در بخش سنسورها، انتظار می‌رود که TF-X دارای رادار چندحالته بومی کلاس AESA از برند Aselsan باشد که می‌تواند به صورت همزمان اسکن و جمینگ انجام دهد که آن را برای جنگ الکترونیکی بسیار انعطاف پذیر می‌سازد و گفته می‌شود که دو برابر رادار AN/APG-۷۷ متعلق به جنگنده F-۲۲، دارای عناصر انتقال و دریافت است. همچنین این جنگنده دارای یک سیستم جستجو و رهگیری مادون قرمز رو به جلو است که روی دماغه آن قرار می‌گیرد و یک سیستم هدفگیری الکترواپتیکال با پوشش ۳۶۰ درجه‌ای نیز روی آن نصب شده است.

برخلاف انتظار، با توجه به پیشینه کلی برنامه‌های جت‌های جنگنده پنهانکار، توسعه TF-X با مشکلات و دشواری‌هایی همراه بوده است. در سال ۲۰۱۸ بود که اعلام شد نسخه اولیه آماده پرواز این هواپیما در سال ۲۰۲۳ تولید خواهد شد. بعد‌ها این دورنما به سال ۲۰۲۶ تغییر یافت، اما بار دیگر گفته شد که نسخه اولیه در سال ۲۰۲۴ و حتی ۲۰۲۳ نیز ممکن است آماده شود. تست‌های تونل باد این طراحی در آوریل جاری انجام شده و در سال ۲۰۲۴، یک تست سطح مقطع راداری نیز صورت خواهد گرفت که برای بهبود ردپای راداری هواپیما به کار گرفته می‌شود.

تولید اولیه در سال ۲۰۲۹ آغاز شده و در سال ۲۰۳۱ نیز وارد سرویس خواهد شد. ترکیه انتظار دارد که سالانه تا ۲۴ فروند از اولین جنگنده بومی خود را تولید کند و برآورد می‌شود که کمی بیش از یک دهه طول می‌کشد که تعداد فروند‌های تولید شده این جنگنده، طبق برنامه ریزی‌های صورت گرفته، به ۲۵۰ فروند برسد. در صورتی که TF-X موفق باشد، انتظار می‌رود که پاکستان یکی از اولین مشتریان خارجی بالقوه آن باشد. آذربایجان که همکاری دفاعی نزدیکی با ترکیه و منابع مالی قابل توجهی در اختیار داشد نیز یکی از خریداران بالقوه اولین جنگنده بومی ترکیه به شمار می‌آید.