سال 92 و 4 سال پس از انتخابات بحث‌انگيز رياست‌جمهوري دهم، با شعار «معيشت، منزلت، عقلانيت» راهي كارزار انتخابات رياست‌جمهوري يازدهم شد، عملا تنها كانديداي جريان اصلاحات بود و 7 كانديداي اصولگرا _از منتهي‌اليه جناح راست تا راستِ ميانه و اعتدالي_ را پيش‌روي خود مي‌ديد. با اين همه آماده، آمده بود و دست‌كم تا روزهاي پاياني، بناي اين نداشت كه اين كارزار را پيش از موعد برگزاري انتخابات رها كند. 4 روز مانده به روز سرنوشت اما نامه‌اي از سيدمحمد خاتمي رسيد و او كه روزگاري نه چندان دور، معاون اول رييس دولت اصلاحات بود، در اقدامي كه همان روزها مطبوعات «انصراف عارفانه» توصيفش كردند، نشان داد كه اولويتش منافع ملي و تعهد جرياني و گفتماني است، نه منفعتِ شخصي.