۱۷ آوریل ۱۹۷۰، آپولو-۱۳ پس از نجات یافتن از یک فاجعه مرگبار در فضا به زمین بازگشت. قرار بود این سومین مأموریتی باشد که روی ماه فرود می آید، اما فضانوردان آن تنها از دور شاهد ماه بودند.
این فضاپیما سه فضانورد به نام‌های جیم لاول، فرد هیز و جان سویگرت را در ماژول سرنشینان حمل می‌کرد. دو روز پس از سفر آپولو-۱۳، مخزن اکسیژن منفجر شد و ناسا مجبور شد این مأموریت را متوقف کند.
هنگامی که فضانوردان با کنترل مأموریت تماس گرفتند تا این حادثه را گزارش کنند، سویگرت این جمله معروف را بیان کرد:
«هوستون ما دچار یک مشکل شده‌ایم!»
این جمله بعدها به عنوان نماد مشکلات فضانوردان به ثبت رسید و هر زمان کارشناسان یا فضانوردان می‌خواهند به مشکل خود اشاره کنند آن را بکار می‌برند.
با تمام‌شدن اکسیژن ماژول سرویس، آنها تصمیم گرفتند از فرودگر ماه به عنوان وسیله نجات استفاده کنند. از آنجایی که از اکسیژن برای تأمین انرژی پیل‌های سوختی فضاپیما نیز استفاده می‌شد، آنها نیز درحال اتمام بودند.
فضانوردان تمام سیستم‌های غیرضروری را خاموش کردند و گرما را کم کردند و چهار روز سرد و سخت را برای بازگشت به زمین گذراندند. علی‌رغم ناموفق‌بودن این مأموریت ناسا آن را موفق‌ترین شکست خود می‌داند؛ چرا که طی آن با اتخاذ استراتژی مناسب جان فضانوردان از مرگ حتمی نجات داده شد.
۱۷ آوریل فضانوردان وارد جو زمین شدند اما ارتباطشان برای مدتی طولانی‌تر از حالت عادی، با مرکز قطع شد. لحظات قطع ارتباط برای ایستگاه زمینی به اندازه یک عمر طی شد، اما درنهایت سه چتر نجات در آسمان اقیانوس آرام ظاهر شد که از بازگشت سالم هر سه فضانورد خبر می داد.
مهندسان و طراحان فضاپیما با درس‌گرفتن از آپولو-۱۳ تغییرات متعددی را در ماژول‌های سرویس و فرمان فضاپیما پیاده کردند.
