به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما، روزنامه الشرق الاوسط از افشای اسنادی خبر داد که فساد جنبش صهیونیسم را از زمان شکل گیری این جنبش اثبات می‌کند.
این روزنامه نوشت: روز دوشنبه در تل آویو مستندات و اسنادی منتشر شد که فساد موجود میان آن دسته از سران جنبش صهیونیسم را اثبات می‌کند که در سال‌های آغازین فعالیت این جنبش در فلسطین و خارج از فلسطین، فعال بودند. در ده‌ها سال گذشته از سران این جنبش به نیکی یاد می‌شد و هم اکنون کوچه و خیابان‌های اسرائیل به نام آن‌ها شناخته می‌شود. آن زمان، چون دادگاهی برای محاکمه متهمان اینگونه فساد‌ها نبود، گردآوردنده اسناد، آن‌ها را با عنوان «برای دادگاه آینده تاریخ» حفظ کرده است.
روزنامه عبری هاآرتص به عنوان افشاگر این اسناد، نوشت: در یک آرشیو خانوادگی و خصوصی به این اسناد دست یافته است. این آرشیو متعلق به نوه یکی از بزرگ‌ترین مدیران بانکی جنبش صهیونیسم با نام زلمان لوونتین است. به نظر می‌رسد لوونتین با آگاهی از حساب‌های بانکی سرکردگان و مقامات، به نوعی مراقب رفتار آنان بود و خود مدیریت بانک آنگلو-فلسطین را بر عهده داشت.
او با استفاده از این اسناد پرونده‌های ویژه‌ای برای برخی از بزرگان جنبش صهیونیسم تهیه و به وراثش وصیت کرد این اسناد دست کم تا ده سال پس از مرگش منتشر نشود. وراث نیز بیش از مدت زمان مورد نظر لوونتین به وصیت او عمل و هشتاد سال پس از مرگش این اسناد را فاش کردند.
عوفر اَدرات گزارشگر خبر می‌گوید: داستان افشای این اسناد به این قرار است که یکی از دانشجویان دانشگاه حیفا سرگرم مطالعه درباره بندر حیفا و یافا بود که در تحقیقات میدانی به رنا لوونتین، ۹۳ ساله در تل آویو رسید. این زن کهنسال به این دانشجو اجازه داد تا از کتابخانه پدربزرگش استفاده کند و او نیز هنگام جستجو در کتاب‌های کتابخانه، به این اسناد دست یافت.
چنانچه گفته شد لوونتین شغل نظارت بر سپرده‌ها را بر عهده داشت. او در دهه هشتاد قرن نوزدهم در روسیه تحصیل و حتی در بانکی در این کشور کار می‌کرد.
او همان زمان مثل دیگر ثروتمندان یهود در اقصی نقاط جهان، زمینی در فلسطین به دست آورده بود. لوونتین، تئودور هرتزل بنیانگذار جنبش صهیونیسم را می‌شناخت و به او برای تشکیل شاخه مالی و اقتصادی جنبش کمک کرده بود. او در سال ۱۹۰۳ بانکی را تاسیس کرد که بعد‌ها به بانک لومی، یعنی بانک ملی معروف شد. این بانک بعد‌ها به منبع تامین مالی صهیونیسم و اسرائیل تبدیل شد و امروز هم از بزرگ‌ترین بانک‌های اسرائیل است که شعبه‌های متعددی در داخل دارد و حتی بعد‌ها شعبه‌هایی در بیروت، نیویورک و ژنو تاسیس کرد. امروز هم رئیس هیئت مدیره آن ساحر حاج یحیی از بازرگانان فلسطینی مقیم اراضی اشغالی سال ۱۹۴۸ فلسطین است.
جیلر، یعنی همان دانشجویی که هنگام تحقیق و مطالعه به اسناد مورد نظر دست یافته بود، می‌گوید: لوونتین تا سال ۱۹۲۵ مدیر کل بانک لومی بود. او آن زمان تخلفاتی را که رخ می‌داد، با عنوان فساد معرفی نمی‌کرد بلکه تعبیر دیگری را به کار می‌برد و آن تعبیر این جمله است: «اموال عمومی را به جیب خودشان می‌ریزند».
بر اساس این گزارش، لوونتین از مناحیم اوسیشکین، رئیس بنیاد آلکرن کیمت که بنیادی برای خرید اراضی در فلسطین بود و همچنین آرتور روبین رئیس آژانس یهود به عنوان افرادی یاد می‌کند که از اموالی که برای ساخت شهرک‌های یهودی نشین در فلسطین اختصاص یافته بود, ۲۹۳ هزار پوند که در آن دوره مبلغ بسیار کلانی بود، غارت کردند.
بر اساس اسناد برجای مانده از لوونتین، بانک افیک در تل آویو تامین کننده منابع مالی بازرگانان ورشکسته بود که گاه این هزینه‌ها به غیر صهیونیست‌ها هم پرداخت می‌شد.
در نامه دیگری که در قالب این اسناد به دست آمده است، لوونتین برخی از چهره‌های جنبش صهیونیسم را به سرقت پول‌هایی متهم می‌کند که مختص تامین هزینه شهرک سازی در فلسطین بود. او می‌گوید غارتگران این اموال، از این پول‌ها برای تجارت‌های شخصی در لهستان، آمریکا و سوییس استفاده می‌کردند. دیگر فردی که بر اساس اسناد به دست آمده در ردیف متهمان جای دارد، الیعازر هوفاین، از اعضای هیئت مدیره بانک است که به سرقت هزاران پوند متهم شد، ضمن اینکه دیگر اعضای هیئت مدیره نه تنها او را توبیخ نکردند بلکه به او ۲۰۰۰ پوند پاداش هم دادند ضمن اینکه پنج عضو دیگر هیئت مدیره بانک هم پول‌هایی به جیب زدند تا در قبال فساد هوفاین سکوت کنند.
لوونتین از نیسان کتس نلسون، یکی از معاونان هرتزل نیز نام می‌برد. این فرد یکی از رهبران یهود در روسیه بود که به سرقت ۲۰۰ هزار روبل متهم شده است. هاآرتص در آخر این گزارش می‌افزاید، آنچه افشا شد یک بخش از چهار پرونده بزرگی است که هر یک از آن‌ها می‌تواند به کتابی با موضوع فساد جنبش صهیونیسم تبدیل شود.