تصور اینکه پرسپولیس مقابل نساجی در نیمه اول، یکپارچه حمله باشد، اصلا سخت نبود اما این بازی هیجان انگیز، فوتبال فنی و حساب شده را در هیچ صورتی، پیش بینی نمی کردیم.
پرسپولیس برای اینکه به دروازه نساجی نزدیک شود، راه پاسکاری را در پیش گرفت. توپ های متعددی میان پرسپولیسی ها در خط میانی رد و بدل می شد؛ به ویژه حرکات سعید صادقی در زمین قابل تامل بود. تاکتیک دیگر پرسپولیس هم شوت به دروازه حریف بود و چند بار این مسئله تکرار شد.
به ندرت مشاهده کردیم که پرسپولس در نیمه اول زیر توپ بزند یا خط میانی در عملیات رساندن توپ به محوطه جریمه، به سانترهای بی هدف اکتفا کند. مشخص بود پرسپولیس با یک برنامه ریزی دقیق و آنالیز تیم حریف به میدان رفته بود و حاصل کار هم برای پسران یحیی گل محمدی به شدت چشم نواز بود؛ ۲ گل زیبا و هدفمند و چند فرصت خوب دیگر که به گل تبدیل نشد.
