- جناب ظریف دقیقاً در سالگرد ارتحال رهبر انقلاب یک یادداشت عجیب نوشته که «ما در طول تاریخ اهدافمان را بر اساس آرزوهایمان چیده‌ایم و به توانایی‌هایمان توجهی نکرده‌ایم.» عجب! واقعاً یادداشت کوتاه تاریخی‌ای است.
- آدم باورش نمی‌شود در 1402 کسی که وزیر خارجه بوده، به او مصدق و امیرکبیر زمانه می‌گفتند، کسی که از حماسه‌اش می‌سرودند بیاید از ترکمانچای دفاع کند! و خیلی جدی بپرسد «چرا سازشکار، منفی و «سازش‌ناپذیر» مثبت است؟» یک لحظه مکث می‌کنی که نکند شوخی است؟
- آرزو کردن نه تنها بد نیست بلکه لازمه حرکت است. چیزی که مضر است امید کاذب است. مثل امید حضرتش به برجام. امید پوچی که به میلیون‌ها نفر فروخته شد و حالا یقه آرزوها را می‌گیرند! ببخشید که ما آرزو داریم راحت زندگی کنیم، مستقل باشیم، قوی باشیم. مگر ما چه آرزویی داریم؟ این ملت خواست یک انرژی هسته‌ای داشته باشد که فردا روز به دریوزگی نیفتد. غلط زیادی است؟! اگر نبودند کسانی که پای آرزوها جان دادند شما چه چیزی برای معامله با امریکا داشتید؟
- البته شما باید هم از ترکمانچای دفاع کنید. اگر شما دفاع نکنید چه کسی بکند؟ به هر حال عمر ما را پای سازش برجام ریختید.
- ترکمانچای بعد از شکست در میدان و از سر بیچارگی و ضعف بود. برجام پس از پیروزی در میدان و ایجاد قدرت هسته‌ای بود. همان را هم نتوانستید خوب معامله کنید و حداقل فشار را از سر مردم بردارید. شما حتی سازشکار خوبی هم نیستید!
بیشتر بخوانید:
