در دوره قاجار بازار رشت مجموعه‌ای به‌هم پیوسته و متمرکز بود و یکی از محلات شش‌گانه این شهر را تشکیل می‌داد.

بنا به گزارش‌های لوئی رابینو، نایب کنسول انگلیس در رشت در اوایل قرن بیستم، این بازار شامل راسته‌ای مرکب از سه یا چهار کوچه تنگ و موازی هم بوده که با کوچه‌های دیگری که به‌طور عمودی آنها را قطع کرده بود، به‌هم مربوط می‌شده است و دروازه‌های چندین کاروانسرا به آنها باز می‌شد.

کاروانسراها هم از یک صحن نسبتا بزرگ مستطیلی و تعدادی دکان‌های نزدیک به هم و انبارهایی که در چهار جانب آن قرار داشت، تشکیل شده بود و در کاروانسراها شب هنگام بسته می‌شد.  هم او می‌نویسد در آن زمان تمام بازار رشت سنگفرش بود و همچون امروز و برخلاف بازارهای سایر نقاط کشور مسقف نبود و تنها از هر سمت سایه‌بان‌ها و طارم‌هایی ساخته شده بود که از عابران در برابر باران و آفتاب محافظت می‌کرد.