۲۳ ژوئن ۱۹۴۹، هواپیمای فضایی ایکس-اس ۱ برای صد و هفدهمین بار پرواز کرد.

ایکس-اس ۱ که بعدها بل-ایکس۱ نامیده شد، اولین سری از هواپیماهای ایکس بود. این سری از هواپیماها برای آزمایش و تحقیق روی فناوری‌های نوین ساخته‌ شده بود.

ایکس-اس۱ هواپیمای فضایی خلبانی با موتور موشک بود که می‌توانست سریع‌تر از سرعت صوت پرواز کند. اولین خلبانی که با این هواپیما دیوار صورتی را شکست، «چاک ییگر» بود.

خلبان «رابرت شامپین» در طول ۱۱۷امین پرواز، پایداری و کنترل هواپیما را در سرعت‌های فراصوتی آزمایش کرد. او حتی موفق شد چند کار نمایشی مانند کشش و رول انجام دهد.

در مجموع ۱۵۷ پرواز برای ایکس-اس ۱ انجام شد. این داده‌ها برای طراحی‌های آینده جنگنده‌های ایالات متحده و همچنین طراحی فضاپیماها فراهم شد.

تکنیک های تحقیقاتی مورد استفاده در برنامه ایکس ۱ الگویی برای تمام پروژه‌های بعدی شد. این رویه‌ها همچنین به پایه‌ریزی برنامه فضایی آمریکا در دهه ۱۹۶۰ کمک کردند. داده‌های پرواز جمع‌آوری‌شده توسط NACA در آزمایش‌های ایکس ۱ برای پیشبرد طراحی جنگنده ایالات متحده در نیمه دوم قرن بیستم بسیار ارزشمند بود.