به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، غلامرضا صالحی جوزانی اظهار داشت: محققان بخش مهندسی ژنتیک و ایمنی زیستی پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی که در راستای توسعه و دستیابی به فناوری تولید محصولات تراریخته (GMO) و کمک به بهبود تولیدات کشاورزی فعالیت دارند، ضمن اصلاح محصولات مهم کشاورزی با روش‌های نوین مهندسی ژنتیک نسبت به راه‌اندازی آزمایشگاه ردیابی محصولات تراریخته در پژوهشگاه (کرج) و سه آزمایشگاه تابعه در شهرهای رشت، اهواز و دزفول به‌عنوان آزمایشگاه مرجع کشوری در زمینه ردیابی و تشخیص محصولات تراریخته اقدام کرده‌اند.

رئیس پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی تاکید کرد: از مهم‌ترین فعالیت‌های این آزمایشگاه‌ها، شناسایی و ردیابی محصولات تراریخته وارداتی به‌ویژه ذرت و سویا است که با توجه به واردات سالانه بیش از ۱۲ میلیون تن ذرت به‌عنوان خوراک دام از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

وی اظهار داشت: با توجه به توانمندی این مجموعه در ردیابی تراریختگی سایر محصولات و فرآورده‌های کشاورزی و با توجه به نیاز صادرکنندگان خوراک آبزیان به اوراسیا به اطمینان از عدم وجود رخدادهای تراریختگی در خوراک صادراتی، نخستین آزمایش‌ها مربوط به مواد اولیه و خوراک آبزیان در آزمایشگاه ردیابی محصولات تراریخته پژوهشگاه انجام‌ شده است. بدین ترتیب تولیدکنندگان و صادرکنندگان این محصولات می‌توانند بدون نیاز به ارسال نمونه به خارج از کشور نسبت به عدم تراریختگی مواد اولیه استفاده ‌شده اطمینان حاصل کنند.

صالحی جوزانی افزود: با معرفی پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی به سازمان‌های نظارتی مربوطه در کشورهای اوراسیا از طرف مراجع داخلی (سازمان شیلات و سازمان دامپزشکی) و تأیید رسمی آزمایشگاه مرجع کشوری (پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی) از سوی آن سازمان‌ها، تولیدکنندگان و صادرکنندگان این محصولات نیازی به ارسال نمونه خوراک آبزیان صادراتی به آزمایشگاه‌های مشابه خارج کشور نخواهند داشت.

رئیس پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی گفت: با تلاش محققان پژوهشگاه علاوه بر انتشار بیش از سه هزار مقاله در مجلات معتبر علمی در مرزهای دانش روز دنیا، سالانه بیش از ۷۰ میلیون دلار صرفه‌جویی ارزی و بیش از ۲۵ هزار میلیارد ریال ارزش‌ افزوده عاید بخش کشاورزی شده که نشان از اثربخشی بالای تحقیقات این پژوهشگاه دارد.

رئیس پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی اضافه کرد: با توجه به تأثیرات مخرب تغییرات اقلیمی مثل گسترش خشکی، کم‌آبی و شوری؛ تأمین امنیت غذایی بشر با کشاورزی سنتی امکان‌پذیر نیست و لذا فناوری‌های نوینی که عمدتاً مرتبط با بیوتکنولوژی هستند به‌عنوان نجات‌دهنده آینده کشاورزی مورد توجه قرار دارند.