در صحنه‌ای که خوک را اعدام می‌کنند چنان دردم می‌گرفت که بارها آرزو می‌کردم ای کاش به جای حیوان یک انسان را شکنجه می‌کردند.
به گزارش رکنا ، محاکمه‌ی خوک یک اتفاق قرون وسطایی‌ست اما فرمی به شدت بشاش و کار آمد دارد. برای اولین‌بار فرصت دست می‌دهد که با عمق بی‌گناهی یک بی‌گناه هم‌ذات‌پنداری کنیم، زیرا این بی‌گناه به کلی از قوانین گناه‌پرداز انسانی بری‌ست.
با همین ترفند نویسنده کتاب محاکمه خوک توانسته به شکل حیرت‌انگیزی خشونت حکم اعدام را عیان کند. کاری که گویا مورسوی کامو هم نتوانسته بود بکند. گویا آدمیزاد در نفهمیدن بی‌گناهی بیگانه‌ی کامو آنقدر مصر بود که این‌بار نویسنده‌ای چیزی به‌کل بیرون از جامعه‌ی انسانی را دچار قوانین انسانی کرد تا دقیقاً بفهمیم بی‌گناهی چیست.
بشر حتی در شقی‌ترین شکل جنایت هم بی‌گناه است؛ زیرا جنایت محصول عمل جانیانه نیست، بلکه ماحصل عدم درک درست از مسئولیت‌پذیری نسبت به زندگی‌ست. محاکمه‌ی خوک نشان می‌دهد که چگونه جنایت از ناهمخوانی ارزش‌ها واقع می‌شود. پس برای هر جنایت فقط جانی نیست که مسئول است، این کلیت جامعه است که نتوانسته ارزش‌های همگون بسازد تا عنصری از آن به بیگانگی دچار نشود.
بدا به حال جامعه‌ای که این احمالش را با تیغ و طناب جبران می‌کند!
تازه، این‌ها که گفتم همه در باره‌ی یک جنایتکار بود، وای به آن‌روزی که طناب گلوی واقعاً بی‌گناهی را می‌گیرد!!آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.
حجت بداغی / نویسنده
