خبرگزاری فارس- گروه غرب از نگاه غرب: بحران کووید۱۹ بار دیگر مهر تاییدی گذاشته است بر اهمیت دسترسی گسترده به اطلاعات شفاف، قابل اعتماد و دقیق. در طول همه گیری کرونا مردم در سراسر جهان برای درک بهتر نه تنها خود ویروس بلکه تاثیر آن بر اقتصاد و جوامع خود، به منابع خبری معتبر متکی بوده اند. با این حال گردآوری، اعتبار سنجی و انتقال اطلاعات از سوی مردم، زیر فشار بی سابقه ای قرار داشته  و این خطر را افزایش داده که وقتی بحران بعدی از راه می رسد، ما منابع خبری مورد اعتماد معدودی در دسترس داریم تا به آنها روی بیاوریم.
برخلاف سایر صنایعی که در طول این همه گیری آسیب دیده اند، روزنامه نگاری با افت تقاضا رو به رو نشد. حتی بر اساس برآورد نیلسن ماندن در خانه – که در طول بحران ها رخ می دهد- می تواند به افزایشی تقریبا ۶۰ درصدی در مصرف رسانه ها منجر شود. و در واقع در ایالات متحده مصرف رسانه ها در سال ۲۰۲۰ به اوجی تاریخی رسید که برنامه ریزی خبری بخش عمده ای از این افزایش را تشکیل می داد.
همین گرایش را می توان در سطح جهان نیز مشاهده کرد. یک مطالعه در مورد مصرف رسانه ها در شمال آسیا در طول این همه گیری، افزایش شدیدی را در استفاده از منابع خبری دیجیتال در ژاپن که نگرانی زیادی از گسترش کووید۱۹ در آن وجود داشت نشان داده است. در تایوان و کره جنوبی نیز کانال های خبری ذینفع های اصلی در رشد تماشاچیان تلویزیونی بوده است.

اما با وجود این خیز تقاضا، کاهش درآمدها بسیاری از اتاق های خبر محلی را در سال ۲۰۲۰ فلج کرده است. کامیل احمد به عنوان روزنامه نگار مستقل بهار گذشته هشدار داد که این از دست رفتن درآمدها، آنقدر زیاد است که امکان دارد یک «رویداد انقراض رسانه ای» رخ دهد. او درباره جهان در حال توسعه سخن می گفت، اما این خطر در اقتصادهای پیشرفته ای نظیر آمریکا نیز جدی است.
همانطور که من و همکارانم در گزارش جدیدی که با نظارت  بنیاد کنراد- آدنائور- استیفتانگ تهیه کرده ایم نشان داده ایم، خبر خوب این است که در بسیاری از کشورها ابتکاراتی در دست انجام است که می تواند به تقویت اتاق های خبر کمک کند. این اقدامات در چهار دسته بزرگ جای می گیرند: تامین بودجه خصوصی، یارانه های دولتی، مدل های کسب و کار جدید و حمایت از پلتفرم های تکنولوژیک. همه ما امیدواریم هر چند در دراز مدت، معلوم شود که برخی از این رویکردها بیشتر از بقیه تاثیر داشته اند.
از نظر تامین بودجه خصوصی، سازمان هایی مثل «ابتکار خبری گوگل»، «مرکز پولیتزر» و «اینترنیوز» و نیز سازمان های دولتی، صندوق های کمک اضطراری را در طول این همه گیری تشکیل داده اند. اما همانطور که افزایش شدید درخواست ها برای چنین کمک هایی نشان می دهد، کمک های اهدایی فردی کافی نیستند.  یک رویکرد گسترده تر، جامع تر و با تمرکز بین المللی بیشتر- از نوع طرح مارشال جهانی برای روزنامه نگاری- نیز مورد نیاز است.
برخی این ضرورت را به رسمیت می شناسند و  کارشناسان برجسته توسعه رسانه ها، شروع به هماهنگی در اهدای کمک های مالی، افزایش دادن بودجه ها و حمایت از موسسات و رسانه های خبری کرده اند. برای مثال مارک نلسون از مرکز «کمک های بین المللی رسانه ای» به همراه جیمز دین و ماها تاکی از «مدیا اکشن» وابسته به بی بی سی، تبلیغ «صندوق بین المللی برای رسانه های پابلیک اینترست» با یک میلیارد دلار بودجه را شروع کرده اند که کمک های توسعه ای دولت را برای حمایت از روزنامه نگاری در «جنوب جهانی» به کار خواهد گرفت.

اما با توجه به تغییرات بنیادینی که در دورنمای رسانه ای صورت گرفته، هیچ ابتکار منفردی- فارغ از بزرگی آن- در دراز مدت برای سر پا نگه داشتن رسانه های خبری محلی کافی نخواهد بود. همانطور که یوون لیو کارآفرین رسانه ای اشاره می کند، رسانه ها در اقدامی بیشتر شبیه شرکت های فناوری، باید شبکه های قدرتمندتری از سرمایه گذاران را تشکیل دهند که متعهد به کمک به آنها باشند، به گونه ای که در نهایت به دوام آنها بینجامد.
این هدف در روح ابتکاری است که استیو والدمن از موسسان «ریپورت فور امریکا» با هدف تغییر دادن حدود ۷۶۰۰ روزنامه دارای مالکیت خصوصی آمریکا به موسساتی مبتنی بر اجتماع و از نظر مالی مستقل تر آغاز کرده است. او تشکیل یک صندوق جایگزینی غیرانتفاعی را پیشنهاد می کند که نشریات نامزد را برای  مستقل کردن آنها از نظر مالی و پاسخگوتر کردن آنها به نیازهای اجتماعی، شناسایی و ساختار شرکتی آنها را تایید خواهد کرد.
بودجه های دولتی مستقیم نیز در حمایت از روزنامه نگاری محلی نقش دارد. در این مورد نیز پیشنهادهای بلندپروازانه ای مطرح شده اند. کشورهایی مثل استرالیا، نروژ و سنگاپور- که همگی سابقه ای ثبت شده از در نظر گرفتن روزنامه نگاری به عنوان یک خیر و مصلحت اجتماعی دارند- در طول این همه گیری یارانه هایی را برای رسانه ها و روزنامه نگاران مستقل در نظر گرفته اند اما به نسبت نیاز موجود، این تدابیر کافی نبوده اند.

آمریکا سابقه ضعیفی در حمایت از روزنامه نگاری مستقل دارد. (روزنامه نگاران نیز به سهم خود نگران دخالت دادن دولت در این کار بوده اند.) اما اکنون برای تصویب قوانینی به منظور کمک به تامین بودجه رسانه های خبری محلی و گزارشگری با کیفیت، تلاش هایی در دست انجام است. برای مثال جولای گذشته «قانون پایداری روزنامه نگاری محلی» به کنگره ارائه شده که یک اعتبار مالیاتی پنج ساله و غیر قابل باز پرداخت۲۵۰ دلاری را برای هزینه اشتراک روزنامه های محلی در نظر می گیرد. تاکنون ۷۸ نفر از این طرح حمایت کرده اند.
بعلاوه رابرت مک چسنی موسس «فری پرس» پیش نویس یک «ابتکار روزنامه نگاری محلی» را تهیه کرده که بودجه ای ۱۰۰ دلاری را در ازای هر شخص برای حمایت از روزنامه نگاری غیرانتفاعی محلی در نظر می گیرد و اجتماعات رای می دهند که کدام یک از رسانه ها واجد شرایط دریافت این بودجه هستند. بر اساس این طرح دولت این مبالغ را - که با مالیاتی اندک بر آگهی های فروخته شده از سوی شرکت های فناوری بسیار سودآور تامین می شود- از طریق سرویس پست آمریکا جمع آوری و در این صندوق متمرکز خواهد کرد. در نتیجه این رویکرد به مسئله ای مشکل آفرین می پردازد که شرکت های بزرگ فناوری چگونه باید از صنعتی حمایت کنند که این قدر برای تضعیف آن تلاش کرده اند.

اما خبر بهتر  چهارچوب جدید پیشنهاد شده استرالیا برای کاستن از قدرت نامتوازن بین رسانه های خبری و غول های فناوری است. نهاد حاکم بر موضوع رقابت در این کشور که راد سیمز اقتصاددان سرپرستی آن را بر عهده دارد، پیش نویس آیین نامه ای را تهیه کرده که در صورت تصویب، گوگل و فیس بوک را ملزم خواهد کرد تا هزینه اخباری را که منتشر می کنند بر اساس قیمتی که یک میانجی آن را تعیین می کند بپردازند. سایردولت ها از آفریقا گرفته تا اروپا و آمریکا با دقت این اقدام را زیر نظر دارند.
روزگار یاس آور دعوت به اقدامات متهورانه را اقتضا می کند و بی شک این شرایط روزگار یاس آوری برای روزنامه نگاری است. اما صنعت خبر  پیش از این همه گیری نیز با مشکلات زیادی دست به گریبان بوده است. گذشته از کشورهایی که اقدامات آنها از حمایت کوتاه مدت برای ایجاد و تقویت زیست بوم های مناسب و قابل دوام برای رسانه های خبری محلی فراتر می رود، هر چه می گذرد یافتن اطلاعات معتبر و قابل راستی آزمایی که جوامع ما به آنها نیاز دارند دشوارتر خواهد شد.
نویسنده: آنیا شیفرن (Anya Schiffrin) استاد مدرسه امور اجتماعی و بین الملل دانشگاه کلمبیا
منبع: https://b2n.ir/k45971

انتهای پیام/