به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، به نقل از نیودیلی گروهی از محققان نروژ و فرانسه راهی برای هماهنگی و تنظیم مجدد سامانه‌های مختلف تاریخ گذاری سطح ماه یافته اند. آخرین ارزیابی این گروه پژوهشی نشان می‌دهد، بخش‌های بزرگی از پوسته ماه بسیار قدیمی‌تر از آن است که قبلاً تصور می‌شد. این کشف به دانشمندان اجازه می‌دهد تا توالی وقایع در تکامل سطح قمر زمین را روشن کنند.
ماه از نظر زمین شناسی به نسبت غیرفعال است، به این معنی که دهانه سیارک‌ها و دنباله‌دار‌هایی که در زمان آن را بمباران کردند، دچار فرسایش نشده و تقریبا به همان شکل اولیه حفظ شده اند.
پروفسور استفانی ورنر، از مرکز زیست پذیری سیاره‌ای دانشگاه اسلو، با ارائه این مطالعات در لیون گفت: نگاه کردن به نشانه‌های این برخورد‌ها بر روی ماه نشان می‌دهد که بدون تکان‌های زمین شناسی، شرایط زمین چگونه خواهد بود.
باید اذعان داشت محققان می‌دانند که روش استاندارد اندازه گیری سن سطح ماه و فرآیندی که به عنوان شمارش دهانه‌ها شناخته می‌شود، نتایج کاملاً متفاوتی با آنچه در هنگام بررسی سنگ‌های ماه در ماموریت‌های آپولو مشاهده شد، ارائه می‌کند؛ بنابراین محققان تصمیم گرفتند که تفاوت‌ها را با همبستگی نمونه‌های آپولو با تاریخ جداگانه با تعداد دهانه‌های موجود در منطقه اطراف محل نمونه هماهنگ کنند. آن‌ها همچنین اطلاعات کسب شده را با داده‌های مأموریت‌های مختلف ماه، به ویژه چاندرایان-۱ هندی، تطبیق دادند تا مطمئن شوند که کدام نمونه آپولو به سطحی تعلق دارد که در آن دهانه‌ها را مورد بررسی قرار می‌دهند.
به گفته دانشمندان، با انجام این تحقیقات، آن‌ها توانستند این اختلاف را حل کنند و سن سطح ماه را تا ۲۰۰ میلیون سال به عقب بازگردانند. به عنوان مثال، بر اساس این مطالعه مشخص شد سن حوضه ایمبریوم که در ربع بالای سمت چپ ماه قابل مشاهده بوده و احتمالاً در اثر برخورد یک سیارک به اندازه جزیره سیسیل ایجاد شده است از ۳.۹ میلیارد سال پیش به ۴.۱ میلیارد سال پیش باز می‌گردد.
محققان تاکید می‌کنند: یافته‌های آن‌ها تخمین سن ماه را تغییر نداده است و فقط تخمین عمر سطح آن را تغییر می‌دهد.