سازمان ملل متحد هشدار داده است که پیشرفت فناوری‌های عصبی می‌تواند خطرات بالقوه‌ای داشته باشد. این سازمان می‌گوید استفاده از تراشه‌های مغزی ممکن است حریم خصوصی ذهنی افراد را به خطر بیندازد. درنتیجه از کشورها خواسته شده است تا قوانین و مقرراتی را برای این صنعت وضع کنند.
به گزارش خبرگزاری AFP، سازمان ملل متحد می‌گوید ایمپلنت‌ها و اسکن‌های مغزی در فناوری‌های پیشرفته عصبی می‌توانند به‌صورت بالقوه خطرناک باشند و به هوش مصنوعی اجازه دهند که به حریم خصوصی و افکار ما نفوذ کند.
با پیشرفت سریع هوش مصنوعی، باید برای حوزه فناوری‌های عصبی قانون‌گذاری شود. «گابریلا راموس»، دستیار دبیرکل یونسکو در امور اجتماعی و علوم انسانی، می‌گوید این فناوری دامنه وسیعی را تحت پوشش قرار می‌دهد و می‌تواند قابلیت‌های خطرناکی داشته باشد.
راموس توضیح می‌دهد: «ما در مسیر حرکت به‌سمت دنیایی قرار داریم که در آن الگوریتم‌ها به ما اجازه می‌دهند فرایندهای ذهنی افراد را رمزگشایی کنیم و به‌طور مستقیم مکانیزم‌های زیربنایی مربوط به مقاصد، احساسات و تصمیمات را در مغز دستکاری کنیم.»
«آنتونیو گوترش»، دبیرکل سازمان ملل نیز می‌گوید این فناوری با سرعت فوق‌العاده زیاد درحال پیشرفت است. تراشه‌های عصبی اگرچه می‌توانند کاربردهای زیادی داشته باشند، اما ممکن است هزینه‌هایی را هم به کاربران خود تحمیل کنند.
یونسکو با زنی به نام «هانا گالوین» صحبت کرده است که به بیماری صرع مبتلا بود و از یک تراشه عصبی استفاده می‌کرد تا حملات عصبی را تشخیص دهد و به‌موقع به کاربر اعلام کند که باید روی زمین دراز بکشد. اما این دستگاه درنهایت شرایط زندگی گالوین را بدتر کرد، چون او روزانه حدود 100 حمله را تجربه می‌کرد و این دستگاه مدام فعال می‌شد و به او هشدار می‌داد.
گالوین می‌گوید: «احساس می‌کردم شخصی در داخل سرم است و آن شخص من نبودم. به‌تدریج بیشتر و بیشتر افسرده شدم. اصلاً این دستگاه را دوست نداشتم.» او درنهایت تصمیم گرفت تراشه را از مغزش خارج کند.
البته تراشه‌های مغزی می‌توانند برای برخی افراد فوق‌العاده باشند. برای مثال، با این تراشه‌ها می‌توان قابلیت بینایی را به افراد نابینا برگرداند و اجازه داد تا معلولان جسمی دوباره امکان راه‌رفتن پیدا کنند.
دبیرکل یونسکو پیش‌تر در ماه ژوئن گفته بود: «فناوری‌های عصبی می‌توانند به حل بسیاری از مشکلات سلامتی کمک کنند، اما درعین‌حال به مغز دسترسی داشته باشند و آن را دستکاری کنند و اطلاعات جدیدی را درباره هویت و احساسات ما به‌وجود بیاورند. این فناوری‌ها می‌توانند حق کرامت انسانی، آزادی اندیشه و حریم خصوصی ما را تهدید کنند.»
