عکاسی به نام فرشید شادی دودان به یک روستایی سفر می‌کند. اهالی روستا با شور و شوق او را استقبال می‌کنند، زیرا در آن زمان (سال ۱۳۵۰) عکاسی شغلی پرهزینه بود و برای مردم روستا جذابیت داشت. سپس عکاس از مردم روستا می‌پرسد که آیا جای دیگری در روستا وجود دارد که بتواند عکس بگیرد؟

مردم روستا به او میگویند که در انتهای جنگل، پس از صخره‌ها، یک منطقه وجود دارد، اما به هیچ وجه نباید آنجا بروید. عکاس، که به اینگونه خرافات اعتقادی ندارد، به آنجا می‌رود و متوجه می‌شود که 3 مرد در ورودی منتظر او هستند. وقتی وارد روستا می‌شود، مردم روستا به نظر می‌رسند که از آمدن او ناراحت شده‌اند و باید به سرعت از آنجا برود.

فرشید در روستا تعداد زیادی عکس می‌گیرد و برای چاپ عکس‌ها به شهر شیراز می‌رود. اما وقتی عکس‌ها را می‌بیند، شوکه می‌شود و نمی‌داند چه چیزی را ثبت کرده است. خودش اظهاراشته که مردم و مناظر روستا بسیار زیبا بودند و آنجا سبز و آرام بود، اما در عکس‌ها متوجه می‌شود که تصاویر درروستایی خشک و موجودات عجیب و غریب گرفته شده است. منطقه به عنوان روستای جن ها شناخته می‌شود.