اختصاصی «تابناک با تو»؛ حتما شما هم مجسمه‌های باستانی بدون بینی یا دست را دیده‌اید. سؤالی که بعد از دیدن این مجسمه‌ها پیش می‌آید این است که آیا از ابتدا به همین شکل ناقص و نامکتمل ساخته شده‌اند و یا بعدها در معرض آسیب قرار گرفته‌اند. باید گفت که آنها آثار کاملی بوده‌اند که تحت شرایطی خاص برخی از اجزای خود را از دست داده‌اند و شاید زیباتر از قبل شده‌اند.

برای مثال مجسمه شاعر یونان باستان سافو را که امروز در موزه گالیبتوثیک در مونیخ قرار دارد در نظر بگیرید که دماغ ندارد.

مجسمه‌های قدیمی در همه‌ی فرهنگ‌ها و در زمانهای مختلف با دماغ‌شکستگی یا از دست دادن یکی از دستهایشان مواجه شدند. حتی ابوالهول که بر روی پستی‌های جیزه مصر قرار گرفته دماغ ندارد. برخی فکر می‌کنند این امر دلایل فرهنگی یا باورهای دینی برای بریدن بینی این مجسمه‌ها وجود دارد در جنگ‌ها یا تجاوزهای خارجی، اما هیچکدام از این دلایل درست نیست، آنچه این آثار را به چنین روزی انداخته است «جبر طبیعت» است.

این آثار در طول زمان در معرض فرسایش و خوردگی طبیعی قرار گرفتند. قسمتهای بیرون‌زده مجسمه‌ها مثل بینی و دست بیش از هرجای دیگر مورد حمله طبیعت قرار گرفتند. در نتیجه بدنه و ساق‌ها سالم ماندند.

نمونه‌های دیگر، مجسمه آفرودیت میلوس، ونوس د میلو، است که یک مجسمه خیلی معروف در لوور پاریس به حساب می‌آید که به مجسمه‌های بدون دست معروف هستند، شاید کمتر کسی بداند که دستهای این مجسمه بعدا از بدنش جدا شدند.

حقیقت دیگر آن است که اغلب مجسمه‌های یونانی، رنگ‌های شاد و براقی داشتند. بسیاری از رنگ‌های اصلی، در طول زمان به دلیل همان فرسایش از بین رفتند و مرمری سفید و خالی را به جا گذاشتند که حتی سفید هم به نظر نمی‌رسد.