انواع بازی‌ها، سرگرمی‌ها و حتی محیط‌های بازی، از گذشته تا امروز، یکی از مهمترین مواردی هستند که بر شکل‌گیری طرز تفکر، خلاقیت، فعالیت‌های بدنی، تمرکز، شناخت محیط و تعاملات اجتماعی کودکان و نوجوانان تاثیر زیادی دارد. شاید با کمی تعمیق در مسئله «بازی» و مقایسه انجام آن به دو صورت سنتی و مدرن، بتوان به این نتیجه رسید که امروزه بازی‌ها و محیط‌های بازی به شدت تجاری‌سازی شده و بیشتر تبدیل به امور صرفا سرگرمی شده‌اند. در صنعت سرگرمی و بازار بازی به صورت مدرن، کمتر به مهارت آموزی‌های اجتماعی و فکری با هدف انجام بازی توجه می‌شود، که این عامل و حذف تدریجی بازی‌های سنتی از فرهنگ اجتماعی مردم باعث می‌شود تا امروزه کودکان و نوجوانان هرچه بیشتر در معرض محیط‌ها و بازی‌هایی قرار گیرند که بیشترین تاثیرات منفی روانی، تاخیر در توانایی‌های اجتماعی، اختلال در یادگیری، عدم تمرکز و کاهش خلاقیت را دارند، هرچند که می‌توان تاثیر مثبتی در اثرِ بازی‌ها و فضا‌های مدرن بازی در سطح استاندارد برای آن‌ها متصور بود، اما نباید از آسیب‌ها و چالش‌های آن چشم‌پوشی کرد.