در ۲۶ اوت ۱۹۷۸، کیهان‌نورد «زیگموند یان» اولین آلمانی شد که در فضا پرواز کرد.
یان یک خلبان باتجربه برای نیروی هوایی آلمان شرقی بود و در دهه ۱۹۶۰ در آکادمی نیروی هوایی گاگارین در اتحاد جماهیر شوروی تحصیل کرد.
در سال ۱۹۷۶، او و یک خلبان آلمانی دیگر برای برنامه Interkosmos انتخاب شدند؛ برنامه‌ای که برای کمک به متحدان اتحاد جماهیر شوروی در مأموریت‌های فضایی طراحی شده بود.
زیگموند یان درباره نحوه انتخابش برای فضانوردی می‌گوید:
«نخست من و چند تن دیگر از کاندیدا به مرکز آموزش فضانوردان شوروی سفر کردیم. آمادگی برای پرواز به فضا تقریباً دو سال طول کشید. من انتخاب سوم در میان کاندیدا بودم، اما از آن‌جایی‌که در تست‌های بدنی بهتر از دیگران ظاهر شدم و روسی را خوب صحبت می‌کردم، درنهایت من انتخاب شدم.»
یان در مأموریت سایوز ۳۱ به ایستگاه فضایی سالیوت ۶ منتقل شد و به «ولادیمیر کوالیونوک» و «الکساندر ایوانچنکوف» پیوست.
در آنجا با استفاده از دوربین چند طیفی جدید از زمین عکس گرفت. او همچنین آزمایشاتی در زمینه زیست‌شناسی، فیزیک و علم مواد انجام داد.
زیگموند یان در یک برنامه تلویزیونی به هموطنان خود گفت:
«من از اینکه این شانس را داشته‌ام که به اولین فرد آلمانی تبدیل شوم که پرواز فضایی داشته است، بسیار خوشحالم.»
پس از تقریباً هشت روز در فضا، او به زمین بازگشت و پس از آن به پنج فضانورد آلمانی دیگر برای انجام مأموریت در ایستگاه فضایی میر کمک کرد و آموزش داد.
هنگام بازگشت، کپسول حامل او و فضانوردان دیگر با برخورد شدید به زمین فرود آمد. یان جان سالم به‌در برد، اما ستون فقراتش آسیب دائمی دید و پس از آن نیز با این مشکل دست‌وپنجه نرم می‌کرد.
او پس از فروپاشی بلوک شرقی به روسیه سفر کرد و ۱۵ سال در آن‌کشور تجربیاتش را به فضانوردان جوان منتقل کرد.
