حامد گنجعلیخان حاکمی روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با اشاره به اینکه ارتباط هنر با اقتصاد مسئله پیچیده ای است، افزود: زیرا ویژگی های متقنی که شی را در دسته آثار هنری قرار می دهد جهان شمول و مورد توافق همگانی نیست و از مشکلات بسیار عدیده نسبی بودن این ویژگی ها و ارزش گذاری برای آثار هنری است که نباید آن را دست کم گرفت.
وی تصریح کرد: خلقیات هنرمندان، زحمت و کاری که برای تولید آثار خود متقبل می شوند و داعیه ای که هر یک از هنرمند برای آثارشان دارند کار را بسیار سخت می کند.
محقق حوزه هنر کرمان تاکید کرد: اثر هنری یک شی دکوراتیو و تولید صنعتی نیست که از آن چندین نمونه دیگر با همان فرم و قالب وجود داشته باشد، اثر هنری شی منحصربفرد خاص و غیرتکراری است.
وی ادامه داد: هیچکس به ورق های مسی شکل یافته اثر هنری نمی گوید زیرا ماده اولیه آن در بازار ایران و جهان ارزش گذاری شده و هر روزه فعالان اقتصادی با آن سروکار دارند لذا بابت این قابلیت کمی سازی شده هر قطعه مسی را می توان در دسته صنعتی قرار داد و با خرید و فروش آن ارزش مبادلاتی آن را تعیین کرد نهایت هم این است که مبلغی به عنوان دستمزد ساخت استادکار به مبلغ کل آن اضافه می شود.
گنجعلیخان حاکمی اظهار داشت: مراکز آموزش رشته های هنر همچون دانشگاه ها هیچ گزینه ایی برای آموزش و ایجاد توامندی اقتصادی در هنرجویان ندارند.
وی افزود: اغلب منبع اول ارتزاق اساتید، حقوقی است که توسط مرکز آموزشی ماهانه و قطعا پرداخت می شود و کمتر استادی ارتزاقش از مسیر فروش آثار هنری با چالش ها و ضوابط اقتصادی در آن عرصه گره خورده، تامین می شود.
این پژوهشگر کرمانی با بیان اینکه هنرمند راه ارتزاقش از مسیر فروش آثارش است تصریح کرد: به دلایل قانونی بجز حراج های بزرگ، نگارخانه های دارای مجوز محل خرید و فروش آثار هستند و یکی از شاخصه هایی که یک اثر، هنری محسوب می شود مقبولیت آن برای ارائه و عرضه در یک نگارخانه است.
وی با اشاره به اینکه فروش آثار هنری برای هنرمند چیزی شبیه نان است گفت: گردش مالی، استقبال خریداران، خرید و فروش آثار هنری در نگارخانه و گالری ها است و این مراکز چرخه اقتصاد هنر و اقتصاد را به حرکت در می آورند.
گنجعلیخان حاکمی تاکید کرد: در حال حاضر نمی توان گفت چیزی بنام اقصادهنر وجود دارد و هنرمندان مظلوم ترین افرادی هستند که آثار فاخرشان مورد استقبال قرار نمی گیرد.
وی افزود: هنوز آحاد جامعه نمی دانند که جایی بنام نگارخانه وجود دارد که می توانند آثار هنری منحصربفرد و ارزشمندی را خریداری کنند، یا برای تهیه هدایا، سرمایه گذاری یا فروش آثار هنری خود به آنجا مراجعه کنند.
نظام توزیع و بازار محصولات هنری ایجاد شود
محقق فلسفه و هنر کرمان تصریح کرد: تا زمانیکه فرهنگ و فهم این موضوع که آثار هنری دارای ارزش اقتصادی هستند و قابلیت خرید و فروش دارند میان اکثریت افراد جامعه رواج پیدا نکند همچنان تابلوهای مسی و نقره ایی قاب گرفته شده، ارزششان بیشتر از آثار هنری منحصربفردی است که از آن فقط یکی در جهان وجود دارد.
وی اظهار داشت: هنرمند کار خود را انجام می دهند و اثر را تقدیم و روانه بازار می کند، اما متولیان امر در حوزه هنر با امکاناتی که دارند موظف به فراهم آوردن نظام توزیع و بازار محصولات آثار هنری و فروش آنان هستند.
گنجعلیخان حاکمی ادامه داد: متولیان و مسئولان اعم از نگارخانه ها، انجمن ها، موزه ها، رسانه ها، بخش های مختلف فعال هنری و غیره در کنار هم تشکیلات فراگیر هنری درقالب یک نظام صنفی و حمایتی را ایجاد کنند.
وی با اشاره به شکل نگرفتن رابطه صحیح بین اقتصاد و هنر در کشور و استان کرمان تاکید کرد: وجود متعدد مراکز تصمیم‌گیری در بخش فرهنگ و هنر خودش موجب متوقف شدن فعالیت ها می شود و معتبر دانستن و توافق جمعی بر پذیرش معیارهای متکثر و متنوع برای هنری دانستن یک اثر و انتشار آن برای آحاد یکی از موثرترین عوامل در این زمینه است.
این پژوهشگر و محقق کرمانی تاکید کرد: آموزش و فرهنگ سازی برای مقبولیت آثار هنری بعنوان یک کالای اقتصادی و ارزشمند در توده عام افراد جامعه، مشخص کردن استانداردهای قیمت گذاری، ارتباط موثر میان نهادها و ارگان ها با بخش های هنری، درنظر گرفتن بخش اقتصادهنر در ساختار مدیریتی کلان اقتصاد کشور و عوامل دیگر که بسته به میزان انتظارات ما است می تواند بعنوان عواملی برای بهبود این وضعیت پیشنهاد شود.
وی با بیان اینکه بسترسازی اقتصاد هنر بعنوان یک اقتصاد نوپا و قابل عرضه در جامعه ما جای بحث و بررسی بسیاری دارد افزود: تعلل در این زمینه، فضا را برای دلالان و قاچاقچیان هنری فراهم می کند تا از طریق آثار فاخر و ارزشمند، منافع خود را تامین کنند و کسی اینجا بیشترین آسیب را می بیند هنرمندان واقعی و نگارخانه داران هستند.
