اینکه فرآیند واگذاری چگونه خواهد بود نیز مشخص نیست و فعلا توضیحی درباره آن داده نشده است. اما مساله مهم‌تر از ویژگی‌‌‌های املاک تکمیل‌شده از نظر قیمت، موقعیت و نظایر آن، این است که شهرداری چگونه می‌‌‌خواهد مسکن استطاعت‌‌‌پذیر را به دست جامعه هدف یعنی قشر بدمسکن از طبقات درآمدی پایین جامعه برساند؟ در واقع مهم‌ترین مساله این است که چه تضمینی وجود دارد سرمایه‌گذاران ملکی برای خرید واحدهای تکمیل‌شده به اصطلاح ارزان‌قیمت با پشتیبانی شهرداری اقدام نکنند؟ چگونه قرار است متقاضیان خرید غربال شوند و از طرفی اگر این غربال صورت بگیرد و در سمت متقاضیان مسکن استطاعت‌‌‌پذیر، به دلیل محدودیت مالی تقاضای موثری وجود نداشته باشد، مدیریت شهری چگونه می‌‌‌خواهد پاسخگوی سرمایه‌گذار یا سرمایه‌گذارانی باشد که به ساخت‌وساز در این حوزه ورود کرده‌‌‌اند؟
«دنیای‌اقتصاد» در گزارش‌‌‌های متعدد بارها گوشزد کرده است که مسکن‌‌‌سازی به تنهایی چه از ناحیه دولت ملی و چه دولت‌‌‌های محلی یا هر نهاد دیگری نمی‌تواند مشکل دسترسی به مسکن را حل کند. مادامی که دست سوداگران با ابزارهای مالیاتی موثر از بازار مسکن کوتاه نشود، هیچ تضمینی وجود ندارد که مسکن ساخته‌شده با قیمت مناسب، به دست متقاضی اصلی آن برسد.
