به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از پایگاه خبری فناوری نانو ، در تولید ترکیبات زیست‌دارویی، رهایش مواد دارویی یک عامل مهم برای دستیابی به اثر درمانی موفق است. با توجه به این نکته، علمکرد(مکانیسم) تحویل ، نیاز به پیش‌بینی دارد.
از جمله سامانه های (سیستم‌های) نوآورانه تحویل دارو که امروزه در حال توسعه هستند ، نانوذرات بسیار موثر و امیدوارکننده است.
توسعه نانوذرات در سال‌های اخیر به طیف وسیعی از کاربرد‌های بالینی گسترش یافته است. نانوذرات برای پرداختن به محدودیت‌های ارائه شده توسط روش‌های درمانی و همچنین غلبه بر موانع بیولوژیکی ایجاد شده‌اند. کار در توسعه نانوذرات بر روش‌هایی برای بهینه‌سازی سامانه های (سیستم‌های) تحویل دارو متمرکز شده است.
جان لوئیس، مدیرعامل این شرکت فناور گفت : رهایش ایمن و مؤثر محموله درمانی به بافت هدف، با مقدار (دوز) بالینی مناسب برای تولید دارو‌های موفق صرف نظر از مسیر تجویز بسیار مهم است. مهندسی نانوذرات باید هدفمند باشد و بر اساس خصوصیات فیزیکی و بیوشیمیایی محموله طراحی شود. اندازه بار و توانایی تحمل اصلاح شیمیایی تا حد زیادی بر نوع نانوذرات مورد استفاده در یک برنامه توسعه دارو تأثیر می‌گذارد.
وی افزود : علاوه بر این، پیچیدگی و هزینه تولید نیز باید هنگام تهیه روش‌های درمانی جدید در نظر گرفته شود. برای به حداکثر رساندن موفقیت بالینی و تجاری، همه این عوامل باید در شروع فرآیند تولید دارو در نظر گرفته شوند.
لوئیس گفت : بزرگترین مزایا و چالش‌های استفاده از نانوذرات ، به همراه طراحی یک سامانه (سیستم) تحویل نانوذرات وجود دارد که می‌تواند یک مولکول را با خیال راحت و کارآمد به بافت هدف مناسب تحویل دهد. علاوه بر این، طراحی نانوذراتی که نیازی به تولید پیچیده یا پرهزینه ندارند، چالش برانگیز است.
وی افزود : به‌عنوان مثال، بردار‌های ویروسی ، سلول‌های هدف را با راندمان بالا انتقال می‌دهند، اما فقط می‌توانند برای تحویل DNA استفاده شوند، محدودیت ظرفیت بار داشته، می‌توانند هزینه زیادی ایجاد کنند و به دلیل ایمنی‌زایی نمی‌توان برای دوز‌های مکرر از آن‌ها استفاده کرد.
در حال حاضر نانوذرات لیپیدی که به بازار عرضه شده‌اند نیز محدودیت‌هایی دارند.
لوئیس می‌افزاید: «توزیع زیستی (بیولوژیکی) ضعیف به‌ویژه در مقدارهای (دوز‌های) بالا و عدم کاربرد برای ارائه DNA از جمله محدودیت‌های این فناوری است.
متخصصان این شرکت فناور برای پرداختن به چنین محدودیت‌هایی، سکوی فناوری ایجاد کردند که پروتئین‌های فیوژن ریز را با لیپید‌ها به خوبی تحمل می‌کند. رویکرد این
شرکت بهترین ویژگی‌های بردار‌های ویروسی و نانوذرات لیپیدی را برای ارائه فناوری‌های RNA، DNA یا ویرایش ژن ارائه می‌دهد.