سهراب بختیاری‌زاده در گفت و گو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری برنا، با اشاره به دیدار ایران و آنگولا در بازی‌های جام جهانی ۲۰۰۶ گفت: قبل از جام جهانی ۲۰۰۶ یک جو تبلیغاتی راه افتاده بود که آنگولا بسیار ضعیف است اما نباید فراموش کنیم تیمی که به جام جهانی می‌رسد تیم ضعیفی نیست. حتما آنگولا تیم قدرتمندی بوده که در آن دوره به جام جهانی رسید.
وی افزود: این تصورات در آن دوران روی مردم تاثیر گذاشته بود. خواه یا ناخواه مردم به این مساله فکر می‌کردند و تصور داشتند این مساله به تیم ملی انرژی مثبت می‌دهد که این اتفاق نیفتاد. ما هم تیم خوبی داشتیم. مقابل مکزیک نشان دادیم می‌توانیم کارهای بزرگی انجام دهیم.
مدافع اسبق تیم ملی درباره ناکامی در آن دوره از جام جهانی عنوان کرد: در تیم ما ناهماهنگی از سوی سازمان‌ها و ومسئولان در اطراف تیم وجود داشت. بازی آخر بازی حیثیتی بود و می‌خواستیم برنده شویم. روی سانتر مهدوی‌کیا توانستم گل بزنم. چیزی که برای من اهمیت بیشتری داشت این بود که به خودم می‌گفتم ای کاش با گل من تیم صعود می‌کرد. ما ابزار و مهره‌های خوبی داشتیم اما برخی اتفاقات نگذاشت صعود کنیم.
گلزن تیم ملی مقابل آنگولا درباره شادی گل متفاوت خود در آن بازی که با چاشنی عصبانیت همراه بود توضیح داد: همه بازیکنان آن تیم در ابتدا انتظار برد در بازی سوم برای صعود داشتیم اما به هر حال عصبانیت در وجودمان بابت عدم صعود شکل گرفته بود. یک بخش دیگر هم مربوط به این بود که پیش از جام جهانی به تیم ملی دعوت نمی‌شدم. فصل بسیار خوبی داشتم و از لحاظ بدنی هم روزهایی عالی می‌گذراندم. به همین دلیل هم اندکی ناراحت و عصبی بود.
بختیاری‌زاده در مورد پیش‌بینی خود از بازی دوستانه پیش رو مقابل آنگولا تصریح کرد: فوتبال امروز از برخوردهای فیزیکی، سرعت، پاس‌های سریع تشکیل شده. این یعنی سرعت فوتبال روز به روز تغییر کرده. این مساله جزو کلیات است و درباره بیشتر تیم‌ها صدق می‌کند نه فقط یک تیم و یک قاره. نوع فوتبال آفریقایی‌ها البته فیزیکی با قدرت بدنی بالا است.
وی در پایان گفت: نکته درباره تیم‌های آفریقایی این است که بازیکنان‌شان به دلیل مشکلات کشورهای‌شان و شرایط اقتصادی، از فوتبال به عنوان یک فرصت برای درآمد و حضور در کشورهای دیگر استفاده می‌کنند. این مساله یعنی انگیزه‌های‌شان بالا است و می‌خواهند بدرخشند.
انتهای پیام/
