به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری برنا، تیم امید ایران روز گذشته زودتر از همیشه انتخابی المپیک حذف شد تا حسرت صعود به المپیک چندین و چند ساله شود. منتظر عدد نباشید، نگارنده شمارش تعداد سال‌ها را فراموش کرده است!

در این گزارش به دلایل ناکامی تیم امید ایران با غلامرضا عنایتی پرداختیم.

مشکل اول؛ انتخاب ناصحیح سرمربی

غلامرضا عنایتی از سرمربیان جوان و آینده‌دار فوتبال ایران است که حتی نامش به عنوان گزینه سرمربیگری استقلال هم قبل از ساپینتو در رسانه‌ها مطرح شده بود اما به نظر می‌رسد انتخاب او برای تیم امید انتخابی نادرست بود. عنایتی با وجود کار نسبتا موفق در هوادار، سابقه کار با بازیکنان جوان را ندارد و با توجه به اینکه با صغیر و کبیر مربیان داخلی و خارجی نتوانستیم نتیجه بگیریم، شاید انتخاب گزینه بهتر نسبت به عنایتی می‌توانست شانس موفقیت را افزایش دهد.

البته تیم عنایتی در این دوره از بازی‌های مقدماتی دو بازی اول را با برد پشت سر گذاشت اما در اولین چالش جدی، مقابل ازبکستان میزبان که از حضور تماشاگران بهره می‌برد ناکام ماند.

از سوی دیگر تیم عنایتی البته اولین تیم تاریخ ایران است که در رقابت‌های فوتبالی به دلیل تعداد کارت زرد از مسابقات کنار می‌رود اما اگر بازی مقابل ازبکستان را با یک تساوی پشت سر می‌گذاشت شاید اتفاقات بهتری در تیم امید رخ می‌داد.

انتخاب دیگر افراد کنار رضا عنایتی چون دستیاران، مدیران و سرپرست هم جای خود.

آیا همه‌چیز به دوران فعلی مربوط است؟

در این میان البته نباید گذشته تیم را از خاطر برد. شاگردان عنایتی به دلیل ناکامی‌های فراوان دوره‌های قبل، در سید دوم قرار گرفتند و باید در کشور ازبکستان با این تیم رقابت می‌کردند. اشتباهات سریالی انتخاب مربی و تدارکات ناصحیح چیزی نیست که بتوان به یک دوره آن را تعمیم داد و از دیرباز وجود داشته.

در نهایت تیم امید از مسابقات المیپک حذف شد تا از همین حالا باشگاه‌هایی که نمی‌خواستند بازیکنان‌شان را به تیم امید بدهند خوشحال باشند، دغدغه‌های فدراسیون و مدیران کم شود و همه آن‌ها نفسی راحت بکشند. اتفاقی که بیان آن دردناک است اما وجود دارد.

آینده پیش رو

حالا تیم امید مسابقات هانگژو را پیش رو دارد که حتی اگر نتیجه آن طلا هم باشد، تاثیری در آینده این بازیکنان نخواهد داشت و موفقیتی کوتاه مدت به شمار می‌رود چون در این تیم حسین حسینی و ارسلان مطهری هم حضور دارند و به نوعی یک دوپینگ برای این تیم محسوب می‌شوند. می‌شود از همین حالا کاغذها را سیاه کرد و با کلمات ادبی همه چیز را به برنامه‌ریزی‌ها و اینکه از همین حالا باید برای دوره بعد تلاش کنیم ربط داد اما به نظر می‌رسد این بار هم تیم امید فراموش می‌شود و می‌رود تا سال‌های آینده. این بار هم سهم ما زمستان بود، پس کی بهار می‌شود؟

انتهای پیام/