به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، بیش از یکسال پیش بود که زمزمه های شیوع یک بیمای عجیب و غریب در ووهان چین پیچید، همه اخبار دنیا حول کشور سرخ چین می چرخید، هر روز خبرهای جدیدی از شیوع بیماری واگیردار و کشنده ای در شهرهای مختلف این کشور مخابره می شد، خیلی ها فکر را هم نمی کردند که یک مهمان ناخوانده بدون پاسپورت و بی سر و صدا از ووهان چین به ایران سفر کند و بدون در زدن وارد خانه ها شود، یکسال پیش و در روزهای پایانی بهمن ماه شایعات خبر ابتلای دو نفر به کرونا در قم داغ د، ان زمان خیای از ما در سفر بودیم، مهمان و دورهمی می گرفتیم و با هم دست می دادیم و رو بوسی می کردیم اما در ۳۰ بهمن ۱۳۹۸ گویی به یکباره گویی دنیا بر سرمان خراب شد و دلهره به جانمان افتاد و تیتر اول تمام رسانه ها شد، کرونا.

۳۰ بهمن ۱۳۹۸ (۱۹ فوریه ۲۰۲۰) بود که نخستین موارد قطعی ابتلا به کرونا در ایران به صورت رسمی از سوی وزارت بهداشت تائید شد، حقیقتی که دوست داشتیم دروغ باشد. آن روز کیانوش جهانپور مدیر کل روابط عمومی وزارت بهداشت در توییتی خبر داد: به دنبال پیک بیماری‌های حاد تنفسی ظرف روزهای اخیر در قم، دو مورد در آزمایشات اولیه از نظر کروناویروس مثبت گزارش شدند، متاسفانه هر دو بیمار با توجه به کهولت سن و نقص سیستم ایمنی در بخش مراقبت‌های ویژه فوت کردند.

از آن روز به بعد یکسال پر قصه و غصه را تجربه کردیم، چه عزیزانی پر کشیدن و چه زخم‌ها که بر پیکر همکارانمان نقش بست، یکسال گذشت و ماسک شد  عضو جدا نشدنی صورتهایمان.

طی یک سال اخیر وزارت بهداشت بارها متهم شد که در شناسایی و کنترل موارد اولیه ابتلا به کرونا در ایران تاخیر داشته و وزارت بهداشت هم هر بار این اتهام را رد کرده است.

از ۳۰ بهمن ۱۳۹۸ تاکنون یک میلیون و ۵۵۰ هزار و ۱۴۲ نفر در ایران به کرونا مبتلا شده‌اند و ۵۹ هزار و ۲۶۴ نفر هم بر اثر این بیماری جان خود را از دست داده‌اند.

ریچارد برنان رئیس هیئت اعزامی سازمان جهانی بهداشت پس از شیوع کرونا سفری به ایران داشت و ان زمان اعلام کرد که نخستین مورد ویروس کرونا در ایران، ۱۹ فوریه (۳۰ بهمن) ثابت شد.

هر چند که پیش از آن کرونا بی سر و صدا و بدون پاسپورت از چین به قم و گیلان آمده و شمار بسیاری را مبتلا کرده بود، اما به دلیل امکانات کم و نبود کیت های تخیص کرونا به ویژه در سایه تحریم های آمریکا تخیص کرونا دیرتر اتفاق افتاد و شاهد موج سنگینی در قم و گیلان بودیم.

با اعلام خبر ورود کرونا به کشور گویی آخرالزمان شده باشد، همه چیز به یکباره رنگ عوض  کرد و بیمارستان ها پر از بیماران کرونایی شد، کادر درمان لباس های عجیب و غریب و ترسناک به تن کردند و حتی اعضای خانواده مبتلایان از آنها فراری بودند و بیماران تنها روی تخت بیمارستان با یک موجود ناشناخته دست و پنجه نرم می کردند.

در روزهای نخست شیوع کرونا در ایران کادر درمان بدون ماسک و لباس های محافظتی همچون سربازان جان بر کف دل به طوفان و آتش کرونا زدند و جان دادند تا ایران و ایرانی بماند.

درست است که این روزها، کرونا، رقیب قدری به اسم واکسن دارد، اما چه بسیار عزیزانی که از بین رفتند، چه بسیار شهدایی که فداکارانه در جبهه مقدم مبارزه با این ویروس جان دادند اما تا آخرین نفس برای نجات جان دیگران جنگیدند، کرونا هر چقدر هم بد، به ما آموخت که هیچ گنجی بالاتر از همدلی و سلامتی نیست و هیچ سرمایه‌ای ارزشمندتر از حفظ جان عزیزانمان، نبوده و نخواهد بود، آموختیم برای نجات جان دیگران باید از جان خودمان هم محافظت کنیم، آموختیم با همدلی در کنار هم به مبارزه با سختی‌ها بریم، آموختیم ورق زندگی میتواند به چشم بر هم زدنی برگردد، باید لحظه لحظه های زندگی را به درست‌ترین شکل ممکن قدر دانست.

انتهای پیام/