داریوش مهرجویی، فیلم‌ساز و نویسنده ایرانی و یکی از چهره‌های اصلی موج نوی سینمای ایران بود. مهرجویی علاوه بر فعالیت در سینما، به نوشتن رمان و ترجمه نیز می‌پرداخت. او که فارغ‌التحصیل رشته فلسفه از دانشگاه (UCLA) آمریکا بود با هم‌کاری غلامحسین ساعدی فیلمنامه گاو را نوشت و این فیلم را در سال ۱۳۴۸ ساخت که نگاه‌ها را متوجه سینمای ایران کرد و موج نوی سینمای ایران را شکل داد. پس از انقلاب، مدتی از ایران به فرانسه مهاجرت کرد، اما چند سال بعد به کشور بازگشت و به فیلم‌سازی پرداخت و عضو پیوستهٔ فرهنگستان هنر شد. از دیگر فیلم‌های مهم او می‌توان به اجاره‌نشین‌ها (۱۳۶۵)، هامون (۱۳۶۸)، سارا (۱۳۷۱)، پری (۱۳۷۳)، لیلا (۱۳۷۵)، درخت گلابی (۱۳۷۶)، مهمان مامان (۱۳۸۲) و سنتوری (۱۳۸۵) اشاره کرد. براساس نتایج یک نظرسنجی در سال ۱۳۸۳، مهرجویی با آفریدن هفت شخصیت، بیشترین شخصیت سینمایی ماندگار را در سینمای ایران خلق کرده‌است. همچنین، شخصیت هامون در فیلمی به همین نام از مهرجویی، با بازی درخشان خسرو شکیبایی ماندگارترین شخصیت در تاریخ سینمای ایران دانسته شده‌است. مهرجویی بار‌ها جزء برترین فیلمسازان تاریخ سینمای ایران انتخاب شده، از جمله در نخستین رأی‌گیری مجله فیلم در سال ۱۳۶۷ در رأی‌گیری سال ۱۳۷۸ مجله دنیای تصویر و در نظرسنجی سال ۱۳۸۱ مجله نقد سینما. او در رأی‌گیری ۱۳۹۸ مجله فیلم به عنوان بهترین کارگردان تاریخ سینمای ایران انتخاب شد. او همچنین جوایز متعدد بین‌المللی دریافت کرده‌است. سرانجام داریوش مهرجویی و همسرش وحیده محمدی‌فر، در تاریخ ۲۲ مهر ۱۴۰۲ در ویلایشان در شهر کرج به قتل رسیدند. تصاویر زیر که عکاس آن کاوه کاظمی است مربوط به پشت صحنه فیلم درخت گلابی در سال ۱۳۷۶ است.